cleopiceton

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

cleopiceton (Latein)[Bearbeiten]

Substantiv, n[Bearbeiten]

Kasus Singular Plural
Nominativ cleopiceton cleopiceta
Genitiv cleopicetī cleopicetōrum
Dativ cleopicetō cleopicetīs
Akkusativ cleopiceton cleopiceta
Vokativ cleopiceton cleopiceta
Ablativ cleopicetō cleopicetīs

Anmerkung:

Die Form cleopiceton ist vielleicht eine Falschschreibung für cleonicon.[1]

Worttrennung:

cle·o·pi·ce·ton, Genitiv: cle·o·pi·ce·ti

Bedeutungen:

[1] Botanik: Bergminze, Wirbeldost

Synonyme:

[1] clinopodium, ocimoides, zopyrontion

Oberbegriffe:

[1] herba

Beispiele:

[1] „Clinopodium alii cleopiceton, alii zopyrontion, alii ocimoides appellant, serpyllo similem, surculosam, palmi altitudine, in petrosis, orbiculato foliorum ambitu speciem lecti pedum praebentem.“ (Plin. nat. 24,137)[2]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „cleopiceton“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 1206.
[1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „cleopiceton“ Seite 369.
[1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 3. Band C – Comus, Teubner, Leipzig 1906–1912, ISBN 3-322-00000-1, „cleonicon“ Spalte 1337.

Quellen:

  1. Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 3. Band C – Comus, Teubner, Leipzig 1906–1912, ISBN 3-322-00000-1, „cleonicon“ Spalte 1337.
  2. Gaius Plinius Secundus: Naturalis Historia. Post Ludovici Iani obitum recognovit et scripturae discrepantia adiecta edidit Karl Mayhoff. stereotype 1. Auflage. Volumen IV. Libri XXIII–XXX, B. G. Teubner, Stuttgart 1967 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1897), Seite 99.