cephalaeum
cephalaeum (Latein)[Bearbeiten]
Substantiv, n[Bearbeiten]
Kasus | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominativ | cephalaeum | cephalaea |
Genitiv | cephalaeī | cephalaeōrum |
Dativ | cephalaeō | cephalaeīs |
Akkusativ | cephalaeum | cephalaea |
Vokativ | cephalaeum | cephalaea |
Ablativ | cephalaeō | cephalaeīs |
Anmerkung zum Nominativ Singular:
- Da das Substantiv cephalaeum als Hapaxlegomenon nur im Plural belegt ist, könnte der Nominativ Singular auch cephalaeon lauten.[1]
Worttrennung:
- ce·pha·lae·um, Genitiv: ce·pha·laei
Bedeutungen:
- [1] Kopf
Herkunft:
- Entlehnung aus dem altgriechischen κεφάλαιον (kephalaion☆) → grc[2]
Beispiele:
- [1] „ad cenam adducam, et primum hisce abdomina tunni / advenientibus priva dabo cephalaeaque acarnae.“ (Lucil. 49–50)[3]
Übersetzungen[Bearbeiten]
- [1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998) : „cephalaeon“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 1081.
- [1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 3. Band C – Comus, Teubner, Leipzig 1906–1912, ISBN 3-322-00000-1 , Spalte 848.
Quellen:
- ↑ Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998) : „cephalaeon“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 1081.
- ↑ Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 3. Band C – Comus, Teubner, Leipzig 1906–1912, ISBN 3-322-00000-1 , Spalte 848.
- ↑ Gaius Lucilius; Friedrich Marx (Herausgeber): C. Lucilii Carminum Reliquiae. 1. Auflage. Volumen prius: Prolegomena Testimona Fasti Luciliani Carminum Reliquiae Indices, B. G. Teubner, Leipzig 1904 , Seite 6.