cephalaeum

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

cephalaeum (Latein)[Bearbeiten]

Substantiv, n[Bearbeiten]

Kasus Singular Plural
Nominativ cephalaeum cephalaea
Genitiv cephalaeī cephalaeōrum
Dativ cephalaeō cephalaeīs
Akkusativ cephalaeum cephalaea
Vokativ cephalaeum cephalaea
Ablativ cephalaeō cephalaeīs

Anmerkung zum Nominativ Singular:

Da das Substantiv cephalaeum als Hapaxlegomenon nur im Plural belegt ist, könnte der Nominativ Singular auch cephalaeon lauten.[1]

Worttrennung:

ce·pha·lae·um, Genitiv: ce·pha·laei

Bedeutungen:

[1] Kopf

Herkunft:

Entlehnung aus dem altgriechischen κεφάλαιον (kephalaion→ grc[2]

Beispiele:

[1] „ad cenam adducam, et primum hisce abdomina tunni / advenientibus priva dabo cephalaeaque acarnae.“ (Lucil. 49–50)[3]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „cephalaeon“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 1081.
[1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 3. Band C – Comus, Teubner, Leipzig 1906–1912, ISBN 3-322-00000-1, Spalte 848.

Quellen:

  1. Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „cephalaeon“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 1081.
  2. Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 3. Band C – Comus, Teubner, Leipzig 1906–1912, ISBN 3-322-00000-1, Spalte 848.
  3. Gaius Lucilius; Friedrich Marx (Herausgeber): C. Lucilii Carminum Reliquiae. 1. Auflage. Volumen prius: Prolegomena Testimona Fasti Luciliani Carminum Reliquiae Indices, B. G. Teubner, Leipzig 1904, Seite 6.