canalicius
canalicius (Latein)[Bearbeiten]
Adjektiv[Bearbeiten]
Nominativ Singular und Adverbia | ||||
---|---|---|---|---|
Steigerungsstufe | m | f | n | Adverb |
Positiv | canālicius | canālicia | canālicium | — |
Komparativ | — | — | — | — |
Superlativ | — | — | — | — |
Alle weiteren Formen: Flexion:canalicius |
Worttrennung:
- ca·na·li·ci·us
Bedeutungen:
- [1] Geologie: in Schächten gegraben
Herkunft:
- Ableitung zu dem Substantiv canalis → la[1]
Synonyme:
- [1] canaliensis
Beispiele:
- [1] „Quod puteis foditur, canalicium vocant, alii canaliense, marmoris glareae inhaerens, non illo modo, quo in oriente sappiro atque Thebaico aliisque in gemmis scintillat, sed micas amplexum marmoris.“ (Plin. Nat. 33, 68)[2]
Übersetzungen[Bearbeiten]
[1] Geologie: in Schächten gegraben
- [1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998) : „canalicius“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 950.
- [1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „canalicius“
Quellen:
- ↑ Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998) : „canalicius“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 950.
- ↑ Gaius Plinius Secundus: Naturalis Historia. Post Ludovici Iani obitum recognovit et scripturae discrepantia adiecta edidit Karl Mayhoff. stereotype 1. Auflage. Volumen V. Libri XXXI–XXXVII, K. G. Saur, München/Leipzig 2002, ISBN 3-598-71654-0 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1897) , Seite 128.