caelicola

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

caelicola (Latein)[Bearbeiten]

Substantiv, m[Bearbeiten]

Kasus Singular Plural
Nominativ caelicola caelicolae
Genitiv caelicolae caelicolārum
Dativ caelicolae caelicolīs
Akkusativ caelicolam caelicolās
Vokativ caelicola caelicolae
Ablativ caelicolā caelicolīs

Worttrennung:

cae·li·co·la, Genitiv: cae·li·co·lae

Bedeutungen:

[1] Himmelsbewohner, Gottheit, Gott
[2] kirchenlateinisch: Engel

Herkunft:

Kompositum, dem das Substantiv caelum → la und das Verb colere → la zugrunde liegen[1]

Synonyme:

[1] deus
[2] angelus

Beispiele:

[1] „vellem concilio vestrum, quod dicitis olim / caelicolae hic habitum, vellem adfuissemus priore / concilio.“ (Lucil. 27–29)[2]
[2] „Caelicola, eo quod caelum colat; est enim angelus.“ (Isid. orig. 10, 34)[3]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „caelicola“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 901.
[1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „caelicola
[1, 2] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 3. Band C – Comus, Teubner, Leipzig 1906–1912, ISBN 3-322-00000-1, Spalte 73–74.

Quellen:

  1. Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 3. Band C – Comus, Teubner, Leipzig 1906–1912, ISBN 3-322-00000-1, Spalte 73–74.
  2. Gaius Lucilius; Friedrich Marx (Herausgeber): C. Lucilii Carminum Reliquiae. 1. Auflage. Volumen prius: Prolegomena Testimona Fasti Luciliani Carminum Reliquiae Indices, B. G. Teubner, Leipzig 1904, Seite 5.
  3. Isidorus Hispalensis episcopus: Etymologiarum sive originum libri XX. Recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. 1. Auflage. Tomus I libros I–X continens, Oxford 1911 (Scriptorum classicorum bibliotheca Oxoniensis)