buricus

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

buricus (Latein)[Bearbeiten]

Substantiv, m[Bearbeiten]

Kasus Singular Plural
Nominativ būricus būricī
Genitiv būricī būricōrum
Dativ būricō būricīs
Akkusativ būricum būricōs
Vokativ būrice būricī
Ablativ būricō būricīs

Alternative Schreibweisen:

burichus

Nebenformen:

brunicus, burricus

Aussprache:

IPA: []
Hörbeispiele:

Bedeutungen:

[1] spätlateinisch: kleines Pferd

Herkunft:

seit Porphyrio bezeugt; wahrscheinlich eine Entlehnung;[1] vielleicht eine Ableitung zu dem Adjektiv burrus → la[2]

Synonyme:

[1] mannus

Beispiele:

[1] „Manni equi dicuntur pusilli, quos vulgo burichos vocant.“ (Proph. Hor. carm. 3,27,7)[3]
[1] „Eleganter mannis, quia nimiarum deliciarum afluentia est equos burichos habere. Mannos autem equos vulgo burichos appellant.“ (Proph. Hor. epod. 4,14)[4]
[1] „Ceterum non dubitatur in buricis minora ista et in primae formae equis esse maiora.“ (Veget. mulom. 3,2,3)[5]
[1] „vidimus gloriam domini in illo matris et filionim itinere, qui quidem in eo, sed longe dispari cultu, macro illam et viliore asellis burico sedentem tota huius saeculi pompa qua honorati et opulenti poterant circumflui senatores prosequebantur, carrucis nutantibus, phaleratis equis, auratis pilentis et carpentis pluribus gemente Appia atque fulgente; sed splendoribus vanitatis praelucebat Christianae humilitatis gratia.“ (Paul. Nol. epist. 29,12)[6]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „buricus“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 878.
[1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 2. Band An – Byzeres, Teubner, Leipzig 1901–1906, ISBN 3-322-00000-1, „buricus“ Spalte 2250–2251.
[1] Du Cange et al.; Léopold Favre (Herausgeber): Glossarium mediae et infimae latinitatis. Niort 1883-87: „buricus

Quellen:

  1. Alfred Ernout, Alfred Meillet: Dictionnaire étymologique de la langue latine. Histoire des mots. durch Jacques André vermehrte und korrigierte Neuauflage der 4. Auflage. Klincksieck, Paris 2001, ISBN 2-252-03277-4, „*buricus“ Seite 78.
  2. Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „buricus“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 878.
  3. Pomponius Porphyrio: Commentum in Horatium Flaccum. In: Alfred Holder (Herausgeber): Scholia antiqua in Q. Horatium Flaccum. 1. Auflage. Volumen I, Wagnersche Verlag, Innsbruck 1894 (Internet Archive), Seite 130.
  4. Pomponius Porphyrio: Commentum in Horatium Flaccum. In: Alfred Holder (Herausgeber): Scholia antiqua in Q. Horatium Flaccum. 1. Auflage. Volumen I, Wagnersche Verlag, Innsbruck 1894 (Internet Archive), Seite 193.
  5. P. Vegetius Renatus; Ernst Lommatzsch (Herausgeber): Digestorum artis mulomedicinae libri. Accedit Gargili Martialis De curis boum fragmentum. 1. Auflage. B. G. Teubner, Leipzig 1903 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Internet Archive), Seite 247.
  6. S. Pontius Meropius Paulinus Nolanus: Opera. Herausgeber: Wilhelm von Hartel (= Corpus Scriptorum Ecclesiasticorum Latinorum. Band 29). 1. Auflage. Pars I: Epistulae. Österreichische Akademie der Wissenschaften, Prag/Wien/Leipzig 1894 (Internet Archive)., Seite 259.