buphthalmos

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

buphthalmos (Latein)[Bearbeiten]

Substantiv, f[Bearbeiten]

Kasus Singular Plural
Nominativ būphthalmos būphthalmī
Genitiv būphthalmī būphthalmōrum
Dativ būphthalmō būphthalmīs
Akkusativ būphthalmum būphthalmōs
Vokativ būphthalme būphthalmī
Ablativ būphthalmō būphthalmīs

Nebenformen:

buphthalmus

Worttrennung:

buph·thal·mos, Genitiv: buph·thal·mi

Bedeutungen:

[1] Botanik: Art der Chrysanthemen, vielleicht: Kronenwucherblume
[2] Botanik: Hauswurz

Herkunft:

Entlehnung aus dem Altgriechischen, vergleiche βούφθαλμον (buphthalmon→ grc[1]

Synonyme:

[2] ambrosia, amerimnon, aizoum maius, hypogeson, stergethron, zoophthalmon

Beispiele:

[1] „Est et buphthalmus similis boum oculis, folio feniculi, circa oppida nascens, fruticosa caulibus, qui et manduntur decocti.“ (Plin. nat. 25,82)[2]
[2] „Duo genera eius: maius in fictilibus vasculis seritur, quod aliqui buphthalmon appellant, alii zoophthalmon, alii stergethron, quia amatoriis conveniat, alii hypogeson, quoniam in subgrundiis fere nascitur; sunt qui ambrosiam potius vocant et qui amerimnon, Italia sedum magnum aut oculum aut digitillum.“ (Plin. nat. 25,160)[3]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1, 2] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „buphthalmos“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 877.
[1, 2] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „buphthalmus“ Seite 268.
[1, 2] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 2. Band An – Byzeres, Teubner, Leipzig 1901–1906, ISBN 3-322-00000-1, „buphthalmos“ Spalte 2246.

Quellen:

  1. P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „buphthalmus“ Seite 268.
  2. Gaius Plinius Secundus: Naturalis Historia. Post Ludovici Iani obitum recognovit et scripturae discrepantia adiecta edidit Karl Mayhoff. stereotype 1. Auflage. Volumen IV. Libri XXIII–XXX, B. G. Teubner, Stuttgart 1967 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1897), Seite 143.
  3. Gaius Plinius Secundus: Naturalis Historia. Post Ludovici Iani obitum recognovit et scripturae discrepantia adiecta edidit Karl Mayhoff. stereotype 1. Auflage. Volumen IV. Libri XXIII–XXX, B. G. Teubner, Stuttgart 1967 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1897), Seite 168–169.