bucculentus

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

bucculentus (Latein)[Bearbeiten]

Adjektiv[Bearbeiten]

Nominativ Singular und Adverbia
Steigerungsstufe m f n Adverb
Positiv bucculentus bucculenta bucculentum
Komparativ
Superlativ
Alle weiteren Formen: Flexion:bucculentus

Worttrennung:

buc·cu·len·tus, buc·cu·len·ta, buc·cu·len·tum

Bedeutungen:

[1] mit großen Wangen; pausbackig, pausbäckig

Herkunft:

Ableitung zu dem Substantiv bucca → la mit dem Suffix -ulentus → la[1]

Beispiele:

[1] „Ch. qua forma esse aiebant, Eutyche? Ev. ego dicam tibi: / canum, varum, ventriosum, bucculentum, breviculum, / subnigris oculis, oblongis malis, pansam aliquantulum.“ (Plaut. merc. 638–640)[2]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „bucculentus“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 873.
[1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „bucculentus
[1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „bucculentus“ Seite 267.
[1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 2. Band An – Byzeres, Teubner, Leipzig 1901–1906, ISBN 3-322-00000-1, „bucculentus“ Spalte 2230.

Quellen:

  1. P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „bucculentus“ Seite 267.
  2. Titus Maccius Plautus: Comoediae. recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. Nachdruck der 1. Auflage. Tomus I: Amphitruo, Asinaria, Aulularia, Bacchides, Captivi, Casina, Cistellaria, Curculio, Epidicus, Menaechmi, Mercator, Oxford 1936 (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis, Digitalisat).