bubile

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

bubile (Latein)[Bearbeiten]

Substantiv, n[Bearbeiten]

Kasus Singular Plural
Nominativ būbīle būbīlia
Genitiv būbīlis būbīlium
Dativ būbīlī būbīlibus
Akkusativ būbīle būbīlia
Vokativ būbīle būbīlia
Ablativ būbīlī būbīlibus

Worttrennung:

bu·bi·le, Genitiv: bu·bi·lis

Bedeutungen:

[1] Viehzucht: Rinderstall, Ochsenstall

Herkunft:

Ableitung zu dem Substantiv bos → la[1]

Synonyme:

[1] bovile

Beispiele:

[1] „Bubilia bona, bonas praesepis faliscas clatratas: clatros interesse oportet pede: si ita feceris, pabulum boves non eicient.“ (Cato agr. 4, 1)[2]
[1] „Ubi tempestates malae erunt, cum opus fieri non poterit, stercus in stercilinum egerito: bubile, ovile, cohortem, villam bene purgato;“ (Cato agr. 39, 1)[3]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „bubile“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 870.
[1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „bubile“ Seite 266.

Quellen:

  1. Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „bubile“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 870.
  2. Marcus Porcius Cato; Antonius Mazzarino (Herausgeber): De agri cultura. Ad fidem Florentini codicis deperditi. 2. Auflage. BSB B. G. Teubner Verlagsgesellschaft, Leipzig 1982 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 12.
  3. Marcus Porcius Cato; Antonius Mazzarino (Herausgeber): De agri cultura. Ad fidem Florentini codicis deperditi. 2. Auflage. BSB B. G. Teubner Verlagsgesellschaft, Leipzig 1982 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 45.