barwa

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

barwa (Polnisch)[Bearbeiten]

Substantiv, f[Bearbeiten]

Singular Plural
Nominativ barwa barwy
Genitiv barwy barw
Dativ barwie barwom
Akkusativ barwę barwy
Instrumental barwą barwami
Lokativ barwie barwach
Vokativ barwo barwy

Worttrennung:

bar·wa, Plural: bar·wy

Aussprache:

IPA: [ˈbarva], Plural: [ˈbarvɨ]
Hörbeispiele: Lautsprecherbild barwa (Info), Plural:

Bedeutungen:

[1] Eigenschaft von Körpern, die durch das Auge wahrgenommen wird; Farbe
[2] übertragen: [1] als Symbol; Farbe
[3] übertragen: Farbe, Charakter
[4] Musik: Farbe, Klangfarbe, Tembre
[5] Jägersprache: Schweiß
[6] historisch: Uniform, Uniformierung
[7] historisch: Livree, Bedienstetenkleidung

Herkunft:

seit dem 15. Jahrhundert bezeugte Entlehnung aus dem mittelhochdeutschen varwe → gmh (neuhochdeutsch Farbe), die sich auch im niedersorbischen barwa → dsb, obersorbischen barba → hsb und tschechischen barva → cs wiederfindet[1][2]

Synonyme:

[1] kolor
[5] farba
[6] mundur, uniform

Sinnverwandte Wörter:

[3] charakter
[4] tembr
[5] jucha, posoka
[7] liberia

Oberbegriffe:

[2] symbol
[4] brzmienie
[5] krew
[6] ubiór
[7] ubiór

Unterbegriffe:

[2] barwa heraldyczna
[4] barwa samogłoski

Beispiele:

[1] „Twarz podróżnego barwą spłonęła rumianą, / Jak obłok gdy z jutrzenką napotka się ranną;“[3]
[2]

Charakteristische Wortkombinationen:

[1] ciemna barwa, jasna barwa, spokojna barwa, żywa barwa

Wortbildungen:

barwić, barwnik, barwny

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Polnischer Wikipedia-Artikel „barwa
[1, 2, 4] PONS Polnisch-Deutsch, Stichwort: „barwa
[1–7] Słownik Języka Polskiego – PWN: „barwa
[*] Słownik Ortograficzny – PWN: „barwa

Quellen:

  1. Wiesław Boryś: Słownik etymologiczny języka polskiego. 1. Auflage. Wydawnictwo Literackie, Kraków 2005, ISBN 83-08-03648-1, Seite 22
  2. Izabela Malmor: Słownik etymologiczny języka polskiego. 1. Auflage. ParkEdukacja – Wydawnictwo Szkolne PWN, Warszawa – Bielsko-Biała 2009, ISBN 978-83-262-0146-2, Seite 22
  3. Adam Mickiewicz: Pan Tadeusz. Czyli ostatni zajazd na Litwie. Historja szlachecka z r. 1811 i 1812, we dwunastu księgach, wierszem. Alexander Jełowicki, Paris 1834 (Wikisource), Seite 13.