badius

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

badius (Latein)[Bearbeiten]

Adjektiv[Bearbeiten]

Nominativ Singular und Adverbia
Steigerungsstufe m f n Adverb
Positiv badius badia badium
Komparativ
Superlativ
Alle weiteren Formen: Flexion:badius

Worttrennung:

ba·dius

Aussprache:

IPA: []
Hörbeispiele:

Bedeutungen:

[1] von Pferden: von kastanienbrauner Farbe; kastanienbraun

Herkunft:

seit Marcus Terentius Varro bezeugtes Erbwort aus dem uritalischen *boþjo-; urverwandt mit altirisch buide → sga ‚gelb‘[1][2]

Beispiele:

[1] „equi colore dispares item nati: / hic badius, iste gilvus, ille murinus“ (Varr. Men. 358)[3]
[1] „colores hi praecipue: badius, aureus, abineus, russeus, murteus, ceruinus, gilbus, scutulatus, albus guttatus, candidissimus, niger pressus: sequentis meriti varius cum pulchritudine, nigro vel abineo vel badio mixtus, canus cum quovis colore, spumeus, maculosus, murinus obscurior.“ (Pallad. 4, 13, 3)[4]
[1] „Color hic praecipue spectandus: badius, canus, candidus, albus, guttatus, niger. Sequenti autem ordine, varius ex nigro badioque distinctus; reliquus color vel cinereus deterrimus. Badium autem antiqui vadium dicebant, quod inter cetera animalia fortius vadat.“ (Isid. 12, 1, 48–49)[5]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „badius“ (Zeno.org)

Quellen:

  1. Michiel de Vaan: Etymological Dictionary of Latin and the other Italic Languages. 1. Auflage. Brill, Leiden, Boston 2008, ISBN 978-90-04-16797-1 (Band 7 der Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series), Seite 67–68.
  2. Alfred Ernout, Alfred Meillet: Dictionnaire étymologique de la langue latine. Histoire des mots. durch Jacques André vermehrte und korrigierte Neuauflage der 4. Auflage. Klincksieck, Paris 2001, ISBN 2-252-03277-4, Seite 64.
  3. Marcus Terentius Varro; Raymond Astbury (Herausgeber): Saturarum Menippearum fragmenta. 2. Auflage. K. G. Saur, München/Leipzig 2002, ISBN 3-598-71236-7 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 60.
  4. Palladius Rutilius Taurus Aemilianus; Robert H. Rodgers (Herausgeber): Opus agriculturae; De veterinaria medicina; De insitione. 1. Auflage. B. G. Teubner, Leipzig 1975 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 136–137.
  5. Isidorus Hispalensis episcopus: Etymologiarum sive originum libri XX. Recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. 1. Auflage. Tomus II libros XI–XX continens, Oxford 1911 (Scriptorum classicorum bibliotheca Oxoniensis)