bacchatio

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

bacchātiō (Latein)[Bearbeiten]

Substantiv, f[Bearbeiten]

Kasus Singular Plural
Nominativ bacchātiō bacchātiōnēs
Genitiv bacchātiōnis bacchātiōnum
Dativ bacchātiōnī bacchātiōnibus
Akkusativ bacchātiōnem bacchātiōnēs
Vokativ bacchātiō bacchātiōnēs
Ablativ bacchātiōne bacchātiōnibus

Worttrennung:

bac·cha·tio, Plural: bac·cha·tio·nes

Aussprache:

IPA: []
Hörbeispiele:

Bedeutungen:

[1] bacchantisches Schwärmen, Gelage, Orgie

Herkunft:

Ableitung zu dem Verb bacchari → la[1][2]

Beispiele:

[1] „omne illud tempus quod fuit antequam iste ad magistratus remque publicam accessit, habeat per me solutum ac liberum; sileatur de nocturnis eius bacchationibus ac vigiliis, lenonum aleatorum perductorum nulla mentio fiat, damna dedecora, quae res patris eius, aetas ipsius pertulit, praetereantur, lucretur indicia veteris infamiae: patiatur eius vita reliqua me hanc tantam iacturam criminum facere.“[3]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „bacchatio“ (Zeno.org) Band 1, Spalte 772
[1] Josef Maria Stowasser, Michael Petschenig, Franz Skutsch: Stowasser. Lateinisch-deutsches Schulwörterbuch. Oldenbourg, München 1994, ISBN 3-486-13405-1 Seite 61

Quellen:

  1. Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „bacchatio“ (Zeno.org) Band 1, Spalte 772
  2. Josef Maria Stowasser, Michael Petschenig, Franz Skutsch: Stowasser. Lateinisch-deutsches Schulwörterbuch. Oldenbourg, München 1994, ISBN 3-486-13405-1 Seite 61
  3. Marcus Tullius Cicero, In Verrem II, 1,33