axitiosus

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

axitiosus (Latein)[Bearbeiten]

Adjektiv[Bearbeiten]

Nominativ Singular und Adverbia
Steigerungsstufe m f n Adverb
Positiv axitiōsus axitiōsa axitiōsum
Komparativ
Superlativ
Alle weiteren Formen: Flexion:axitiosus

Anmerkung zur Bedeutung:

Die Bedeutung des Adjektivs axitiosus ist nicht geklärt und war wahrscheinlich bereits in der Antike in Vergessenheit geraten, sodass die Bedeutungsangaben der Grammatiker als volksetymologische Herleitungen zu verstehen sind.[1]

Worttrennung:

a·xi·ti·o·sus

Bedeutungen:

[1] übermäßig im Umgang mit / Gebrauch von axitia
[2] gern mit anderen gemeinsam handelnd

Herkunft:

vielleicht eine Ableitung zu dem Substantiv axitia → la[1]

Beispiele:

[1] „acsitiosae annonam caram e vili concinnant viris.“ (Plaut. fr. 11 bei Varro LL 7, 66)[2]
[1] „mulier est, uxorculavit. ego novi, scio axitiosa quam sit.“ (Plaut. fr. 116 bei Varro LL 7, 66)[3]
[2] „Claudius scribit axitiosas demonstrari consupplicatrices, ab agendo axitiosas.“ (Ser. Claud. bei Varro LL 7, 66)[4]
[2] „Axitiosi factiosi dicebantur, cum plures una quid agerent facerentque.“ (Paul. ex Fest. p.3M.)[5]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „axitiosus“ Seite 243.
[2] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „axitiosus“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 768.

Quellen:

  1. 1,0 1,1 Alfred Ernout, Alfred Meillet: Dictionnaire étymologique de la langue latine. Histoire des mots. durch Jacques André vermehrte und korrigierte Neuauflage der 4. Auflage. Klincksieck, Paris 2001, ISBN 2-252-03277-4, Seite 62.
  2. Marcus Terentius Varro; Georg Goetz, Fritz Schöll (Herausgeber): De lingua Latina. Quae supersunt. Accedunt grammaticorum Varronis librorum fragmenta. 1. Auflage. B. G. Teubner, Leipzig 1910 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Internet Archive), Seite 111.
  3. Marcus Terentius Varro; Georg Goetz, Fritz Schöll (Herausgeber): De lingua Latina. Quae supersunt. Accedunt grammaticorum Varronis librorum fragmenta. 1. Auflage. B. G. Teubner, Leipzig 1910 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Internet Archive), Seite 111.
  4. Marcus Terentius Varro; Georg Goetz, Fritz Schöll (Herausgeber): De lingua Latina. Quae supersunt. Accedunt grammaticorum Varronis librorum fragmenta. 1. Auflage. B. G. Teubner, Leipzig 1910 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Internet Archive), Seite 111.
  5. Sextus Pompeius Festus; Wallace Martin Lindsay (Herausgeber): De verborum significatu quae supersunt cum Pauli epitome. stereotype Auflage der 1. Auflage. B. G. Teubner, Stuttgart/Leipzig 1997 (Erstauflage 1913), ISBN 3-519-01349-5 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 3.