auxiliatio

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

auxiliatio (Latein)[Bearbeiten]

Substantiv, f[Bearbeiten]

Kasus Singular Plural
Nominativ auxiliātio auxiliātiōnēs
Genitiv auxiliātiōnis auxiliātiōnum
Dativ auxiliātiōnī auxiliātiōnibus
Akkusativ auxiliātiōnem auxiliātiōnēs
Vokativ auxiliātio auxiliātiōnēs
Ablativ auxiliātiōne auxiliātiōnibus

Worttrennung:

au·xi·li·a·tio, Genitiv: au·xi·li·a·ti·o·nis

Bedeutungen:

[1] spätlateinisch: Hilfeleistung, Hilfe

Herkunft:

Ableitung zu dem Verb auxiliari → la[1][2] mit dem Suffix -tio → la

Synonyme:

[1] auxiliatus, auxilium

Beispiele:

[1] „Sed haec omnia sibi dicit esse contemptibilia, cum valletur auxiliatione divina.“ (Cassiod. in psalm. 24,3)[3]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „auxiliatio“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 751.
[1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 2. Band An – Byzeres, Teubner, Leipzig 1901–1906, ISBN 3-322-00000-1, „auxiliatio“ Spalte 1615.

Quellen:

  1. Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „auxiliatio“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 751.
  2. Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 2. Band An – Byzeres, Teubner, Leipzig 1901–1906, ISBN 3-322-00000-1, „auxiliatio“ Spalte 1615.
  3. Magnus Aurelius Cassiodorus Senator: Opera. Pars II,1: Expositio psalmorum I–LXX, Brepolis, Turnhout 1958 (Corpus Christanorum, Series Latina, Band XCVII), Seite 237.