authenticum

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

authenticum (Latein)[Bearbeiten]

Substantiv, n[Bearbeiten]

Kasus Singular Plural
Nominativ authenticum authentica
Genitiv authenticī authenticōrum
Dativ authenticō authenticīs
Akkusativ authenticum authentica
Vokativ authenticum authentica
Ablativ authenticō authenticīs

Worttrennung:

au·then·ti·cum, Genitiv: au·then·ti·ci

Bedeutungen:

[1] Urschrift, Original

Herkunft:

Konversion aus dem Adjektiv authenticus → la[1]

Beispiele:

[1] „Quicumque a fisco convenitur, non ex indice et exemplo alicuius scripturae, sed ex authentico conveniendus est et ita, si contractus fides possit ostendi: ceterum calumniosam scripturam vim in iudicio optinere non convenit.“ (Paul. dig. 22,4,2)[2]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „authenticus“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 749.
[1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „authenticum“ Seite 421.

Quellen:

  1. P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „authenticum“ Seite 421.
  2. Theodor Mommsen, Paul Krüger (Herausgeber): Corpus iuris civilis. stereotype 15. Auflage. Volumen Primum: Institutiones, Digesta, Weidmann, Berlin 1928 (Internet Archive), Seite 327.

Deklinierte Form[Bearbeiten]

Worttrennung:

au·then·ti·cum

Aussprache:

IPA: []
Hörbeispiele:

Grammatische Merkmale:

authenticum ist eine flektierte Form von authenticus.
Die gesamte Deklination findest du auf der Seite Flexion:authenticus.
Alle weiteren Informationen findest du im Haupteintrag authenticus.
Bitte nimm Ergänzungen deshalb auch nur dort vor.