augurialis

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

augurialis (Latein)[Bearbeiten]

Adjektiv[Bearbeiten]

Nominativ Singular und Adverbia
Steigerungsstufe m f n Adverb
Positiv auguriālis auguriālis auguriāle
Komparativ
Superlativ
Alle weiteren Formen: Flexion:augurialis

Worttrennung:

au·gu·ri·a·lis

Bedeutungen:

[1] spätlateinisch, Religion: sich auf die Augurien beziehend; Weissage-

Herkunft:

Ableitung zu dem Substantiv augurium → la[1] mit dem Suffix -alis → la

Beispiele:

[1] „auguriales vero alites ante currum Delio constiterunt, uti quis vellet vectus ascenderei;“ (Mart. Cap. 1,26; Willis bevorzugt die ebenfalls überlieferte Form augurales)[2]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „augurialis“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 727.
[1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 2. Band An – Byzeres, Teubner, Leipzig 1901–1906, ISBN 3-322-00000-1, „augurialis“ Spalte 1369.

Quellen:

  1. Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 2. Band An – Byzeres, Teubner, Leipzig 1901–1906, ISBN 3-322-00000-1, „augurialis“ Spalte 1369.
  2. Martianus Minneus Felix Capella; James Willis (Herausgeber): De nuptiis Philologiae et Mercurii. 1. Auflage. B. G. Teubner, Leipzig 1983 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 12.