audere

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

audere (Latein)[Bearbeiten]

Verb[Bearbeiten]

Zeitform Person Wortform
Präsens 1. Person Singular audeō
2. Person Singular audēs
3. Person Singular audet
1. Person Plural audēmus
2. Person Plural audētis
3. Person Plural audent
Perfekt 1. Person Singular ausus sum
Imperfekt 1. Person Singular audēbam
Futur 1. Person Singular audēbo
PPP
Konjunktiv Präsens 1. Person Singular audeam
Imperativ Singular audē
Plural audēte
Alle weiteren Formen: Flexion:audere

Worttrennung:

au·de·re

Bedeutungen:

[1] meist verneint: Lust haben, bereit sein, vorhaben
[2] meist mit Infinitiv: den Mut aufbringen, um etwas zu tun; wagen, sich erdreisten

Beispiele:

[1]
[2] „tun me, verbero, audes erum ludificari? / tune id dicere audes, quod nemo umquam homo antehac / vidit nec potest fieri, tempore uno / homo idem duobus locis ut simul sit?“ (Plaut. Amph. 565–568)[1]

Wortbildungen:

audax, audens

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1, 2] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „audeo“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 712-714.
[1, 2] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „audeo
[1, 2] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „audeo“ Seite 228.

Quellen:

  1. Titus Maccius Plautus: Comoediae. recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. Nachdruck der 1. Auflage. Tomus I: Amphitruo, Asinaria, Aulularia, Bacchides, Captivi, Casina, Cistellaria, Curculio, Epidicus, Menaechmi, Mercator, Oxford 1936 (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis, Digitalisat).