asserculum

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

asserculum (Latein)[Bearbeiten]

Substantiv, n[Bearbeiten]

Kasus Singular Plural
Nominativ asserculum assercula
Genitiv asserculī asserculōrum
Dativ asserculō asserculīs
Akkusativ asserculum assercula
Vokativ asserculum assercula
Ablativ asserculō asserculīs

Nebenformen:

asserculus

Worttrennung:

as·ser·cu·lum, Genitiv: as·ser·cu·li

Bedeutungen:

[1] kleine Stange, kleiner Pfahl

Beispiele:

[1] „In torcularium quae opus sunt vasis quinis: prela temperata V, supervacanea III, suculas V, supervacaneam I, funes loreos V, subductarios V, melipontis V, trochlias X, capistra V, assercula ubi prela sita sinet V, serias III, vectes XL, fibulas XL, constibilis ligneas, qui arbores conprimat, si dishiascent, et cuneos VI, trapetos V, cupas minusculas X, alveos X, palas ligneas X, rutra ferrea quinque.“ (Cato agr. 12)[1]
[1] „in diebus XXX, quibus vinum legeris, aliquotiens facito scopas virgeas ulmeas aridas: in asserculo alligato.“ (Cato agr. 152)[2]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „asserculum“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 635.
[1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „asserculum
[1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „asserculus“ Seite 205.
[1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 2. Band An – Byzeres, Teubner, Leipzig 1901–1906, ISBN 3-322-00000-1, „asserculus vel -um“ Spalte 863.

Quellen:

  1. Marcus Porcius Cato; Antonius Mazzarino (Herausgeber): De agri cultura. Ad fidem Florentini codicis deperditi. 2. Auflage. BSB B. G. Teubner Verlagsgesellschaft, Leipzig 1982 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 24.
  2. Marcus Porcius Cato; Antonius Mazzarino (Herausgeber): De agri cultura. Ad fidem Florentini codicis deperditi. 2. Auflage. BSB B. G. Teubner Verlagsgesellschaft, Leipzig 1982 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 103.