assarius
assarius (Latein)[Bearbeiten]
Adjektiv[Bearbeiten]
Nominativ Singular und Adverbia | ||||
---|---|---|---|---|
Steigerungsstufe | m | f | n | Adverb |
Positiv | assārius | assāria | assārium | — |
Komparativ | — | — | — | — |
Superlativ | — | — | — | — |
Alle weiteren Formen: Flexion:assarius |
Anmerkung zur Bedeutung:
- Das Adjektiv wird auch ale Ableitung zu dem Adjektiv assus → la[1] oder dem Verb assare → la[2] aufgefasst und eine Bedeutung ‚geröstet‘[2] angenommen. In diesem Fall wird das Substantiv pecunia zu pecuina emendiert.[1]
Worttrennung:
- as·sa·ri·us
Bedeutungen:
- [1] den Wert und/oder das Gewicht eines As aufweisend
Herkunft:
- Ableitung zu dem Substantiv as → la[3]
Beispiele:
- [1] „daps Iovi: assaria pecunia, urna vini.“ (Cato agr. 132,2)[4]
Übersetzungen[Bearbeiten]
[1] den Wert und/oder das Gewicht eines As aufweisend
- [1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „assarius“
- [1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6 , „?assarius²“ Seite 203.
- [1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 2. Band An – Byzeres, Teubner, Leipzig 1901–1906, ISBN 3-322-00000-1 , „assarius“ Spalte 848.
Quellen:
- ↑ 1,0 1,1 P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6 , „?assarius²“ Seite 203.
- ↑ 2,0 2,1 Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998) : „1. assarius“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 631.
- ↑ Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 2. Band An – Byzeres, Teubner, Leipzig 1901–1906, ISBN 3-322-00000-1 , „assarius“ Spalte 848.
- ↑ Marcus Porcius Cato; Antonius Mazzarino (Herausgeber): De agri cultura. Ad fidem Florentini codicis deperditi. 2. Auflage. BSB B. G. Teubner Verlagsgesellschaft, Leipzig 1982 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana) , Seite 87.