arbitrarius

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

arbitrarius (Latein)[Bearbeiten]

Adjektiv[Bearbeiten]

Nominativ Singular und Adverbia
Steigerungsstufe m f n Adverb
Positiv arbitrārius arbitrāria arbitrārium arbitrāriō
Komparativ
Superlativ
Alle weiteren Formen: Flexion:arbitrarius

Worttrennung:

ar·bi·tra·ri·us

Bedeutungen:

[1] Recht: schiedsrichterlich
[2] übertragen: willkürlich, arbiträr

Herkunft:

Ableitung zu dem Substantiv arbiter → la mit dem Suffix -arius → la[1]

Beispiele:

[1]
[2] „hoc quidem ‚profecto‘ certum est, non est arbitrarium.“ (Plaut. Amph. 372)[2]

Entlehnungen:

französisch: arbitraire, davon auch deutsch: arbiträr

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1, 2] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „arbitrarius“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 535.
[2] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „arbitrarius
[1, 2] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „arbitrarius“ Seite 175.

Quellen:

  1. P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „arbitrarius“ Seite 175.
  2. Titus Maccius Plautus: Comoediae. recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. Nachdruck der 1. Auflage. Tomus I: Amphitruo, Asinaria, Aulularia, Bacchides, Captivi, Casina, Cistellaria, Curculio, Epidicus, Menaechmi, Mercator, Oxford 1936 (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis, Digitalisat).