arbitrari

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

arbitrari (Latein)[Bearbeiten]

Verb[Bearbeiten]

Zeitform Person Wortform
Präsens 1. Person Singular arbitror
2. Person Singular arbitrāris
3. Person Singular arbitrātur
1. Person Plural arbitrāmur
2. Person Plural arbitrāminī
3. Person Plural arbitrāntur
Perfekt 1. Person Singular arbitrātus sum
Imperfekt 1. Person Singular arbitrābar
Futur 1. Person Singular arbitrābor
PPP
Konjunktiv Präsens 1. Person Singular arbitrer
Imperativ Singular arbitrāre
Plural arbitrāminī
Alle weiteren Formen: Flexion:arbitrari

Nebenformen:

arbitrare

Worttrennung:

ar·bi·tra·ri

Bedeutungen:

[1] transitiv: sehen, wahrnehmen, beobachten, erspähen
[2] transitiv, Recht: den Schiedsrichter machen, urteilen, entscheiden
[3] transitiv, übertragen: erachten, ermessen
[4] transitiv: der Meinung sein, glauben, meinen

Sinnverwandte Wörter:

[4] putare

Beispiele:

[1]
[3] „arbitratu tuo ius iurandum dabo / me meam pudicam esse uxorem arbitrarier.“ (Plaut. Amph. 931–932)[1]
[4] „faciam ut commixta sit; sit tragicomoedia; / nam me perpetuo facere ut sit comoedia, / reges quo veniant et di, non par arbitror.“ (Plaut. Amph. prol. 59–61)[1]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1–4] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „arbitror“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 536-537.
[1–4] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „arbitror

Quellen:

  1. 1,0 1,1 Titus Maccius Plautus: Comoediae. recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. Nachdruck der 1. Auflage. Tomus I: Amphitruo, Asinaria, Aulularia, Bacchides, Captivi, Casina, Cistellaria, Curculio, Epidicus, Menaechmi, Mercator, Oxford 1936 (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis, Digitalisat).