apsinthium

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

apsinthium (Latein)[Bearbeiten]

Substantiv, n[Bearbeiten]

Kasus Singular Plural
Nominativ apsinthium apsinthia
Genitiv apsinthiī apsinthiōrum
Dativ apsinthiō apsinthiīs
Akkusativ apsinthium apsinthia
Vokativ apsinthium apsinthia
Ablativ apsinthiō apsinthiīs

Nebenformen:

absinthium, absintius

Worttrennung:

ap·sin·thi·um, Genitiv: ap·sin·thii

Bedeutungen:

[1] Botanik:' Wermut (Artemisia absinthium)
[2] Önologie: mit Wermut gewürzter Wein; Wermutwein

Beispiele:

[1] „Ch. eho an etiam Árabiast in Ponto? Sy. est: non illa ubi tus gignitur, / sed ubi apsinthium fit ac cunila gallinacea.“ (Plaut. Trin. 934–935)[1]
[1] „Intertrigini remedium. in viam cum ibis, apsinthi pontici surculum sub anulo habeto.“ (Cato, agr. 159)[2]
[2] „conditi / apsinthi / rhosati“ (Edict. Diocl. 2,17–19)[3]
Alle weiteren Informationen zu diesem Begriff befinden sich im Eintrag absinthium.
Ergänzungen sollten daher auch nur dort vorgenommen werden.

Quellen:

  1. Titus Maccius Plautus: Comoediae. recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. Nachdruck der 1. Auflage. Tomus II: Miles Gloriosus, Mostellaria, Persa, Poenulus, Pseudolus, Rudens, Stichus, Trinummus, Truculentus, Vidularia, Fragmenta, Oxford 1936 (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis, Digitalisat)
  2. Marcus Porcius Cato; Antonius Mazzarino (Herausgeber): De agri cultura. Ad fidem Florentini codicis deperditi. 2. Auflage. BSB B. G. Teubner Verlagsgesellschaft, Leipzig 1982 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 113.
  3. Siegfried Lauffer (Herausgeber): Diokletians Preisedikt (= Texte und Kommentare. Eine altertumswissenschaftliche Reihe. Band 5). 1. Auflage. Walter de Gruyter & Co., Berlin 1971., Seite 102.