apotelesmatice

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

apotelesmatice (Latein)[Bearbeiten]

Substantiv, f[Bearbeiten]

Kasus Singular Plural
Nominativ apotelesmaticē
Genitiv apotelesmaticēs
Dativ apotelesmaticae
Akkusativ apotelesmaticēn
Vokativ apotelesmaticē
Ablativ apotelesmaticā

Worttrennung:

a·po·te·les·ma·ti·ce, Genitiv: a·po·te·les·ma·ti·ces

Bedeutungen:

[1] spätlateinisch, Astrologie: Lehre von dem Einfluss der Gestirne auf das menschliche Schicksal; Apotelesmatik, Nativitätsstellerei

Herkunft:

Entlehnung aus dem altgriechischen ἀποτελεσματική (apotelesmatikē→ grc[1]

Beispiele:

[1] „in musicis prima musica, secunda apotelesmatice.“ (Fulg. myth. 3, 10)[2]
[1] „octava apotelesmaticen musicorum et magicam designavit“ (Fulg. Virg. cont. p. 83–84)[3]
[1] „quartus vero ad plenissimam rationem est musicus cum sua apotelesmatice in fine carminis dicta.“ (Fulg. Virg. cont. p. 84)[4]
  • Nebenform[1] oder Adjektiv[5]:
[1] „Sed post hanc artem exquirendam atque elevandam vox canora descendit et quia apotelesmatica fonascica omnia praebet et modulis tantum vi secreta latentibus voluptatum reddit effectus;“ (Fulg. myth. 3, 10)[6]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „apotelesmatice“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 501.
[1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 2. Band An – Byzeres, Teubner, Leipzig 1901–1906, ISBN 3-322-00000-1, „apotelesmaticē“ Spalte 255.
[1] Ἀποτελεσματική. In: Paulys Realencyclopädie der classischen Altertumswissenschaft (RE). Band II,1, Stuttgart 1895, Spalte 184.

Quellen:

  1. 1,0 1,1 Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 2. Band An – Byzeres, Teubner, Leipzig 1901–1906, ISBN 3-322-00000-1, „apotelesmaticē“ Spalte 255.
  2. Fabius Planciades Fulgentius: Opera. Accedunt Fabii Claudii Gordiani Fulgentii v. c. De aetatibus mundi et hominis et S. Fulgentii Episcopi super Thebaiden, recensuit Rudolfus Helm. 1. Auflage. B. G. Teubner, Leipzig 1898 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 78.
  3. Fabius Planciades Fulgentius: Opera. Accedunt Fabii Claudii Gordiani Fulgentii v. c. De aetatibus mundi et hominis et S. Fulgentii Episcopi super Thebaiden, recensuit Rudolfus Helm. 1. Auflage. B. G. Teubner, Leipzig 1898 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 83–84.
  4. Fabius Planciades Fulgentius: Opera. Accedunt Fabii Claudii Gordiani Fulgentii v. c. De aetatibus mundi et hominis et S. Fulgentii Episcopi super Thebaiden, recensuit Rudolfus Helm. 1. Auflage. B. G. Teubner, Leipzig 1898 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 84.
  5. Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „apotelesmaticus“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 501.
  6. Fabius Planciades Fulgentius: Opera. Accedunt Fabii Claudii Gordiani Fulgentii v. c. De aetatibus mundi et hominis et S. Fulgentii Episcopi super Thebaiden, recensuit Rudolfus Helm. 1. Auflage. B. G. Teubner, Leipzig 1898 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 78–79.