apeliotes

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

apēliōtēs (Latein)[Bearbeiten]

Substantiv, m[Bearbeiten]

Kasus Singular Plural
Nominativ apēliōtēs apēliōtae
Genitiv apēliōtae apēliōtārum
Dativ apēliōtae apēliōtīs
Akkusativ apēliōtēn apēliōtās
Vokativ apēliōtēs apēliōtae
Ablativ apēliōtā apēliōtīs

Nebenformen:

apheliotes

Worttrennung:

a·pe·li·o·tes, Plural: a·pe·li·o·tae

Aussprache:

IPA: []
Hörbeispiele:

Bedeutungen:

[1] Meteorologie: Apheliotes, Ostwind

Herkunft:

Entlehnung aus dem altgriechischen ἀπηλιώτης (apēliōtēs→ grc[1]

Beispiele:

[1] „illum apelioten, hunc Graeci eurum appellant.“[2]
[1] „nam quamvis eurus sit ventus orientis, idem tamen aparctias accipit nomen, cum eum oriens aestivus effundit; apeliotes autem vocatur, cum aequidianis exortibus procreatur; eurus est, quando hiemalis ortus portis emittitur; zephyrus vero, quem Romana lingua favonium novit.“[3]
Alle weiteren Informationen zu diesem Begriff befinden sich im Eintrag apheliotes.
Ergänzungen sollten daher auch nur dort vorgenommen werden.
[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „apeliotes“ (Zeno.org) Band 1, Spalte 485

Quellen:

  1. Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „apeliotes“ (Zeno.org) Band 1, Spalte 485
  2. Gaius Plinius, Naturalis historia, 2,119
  3. Apuleius, De mundo, 11