anesum

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

anesum (Latein)[Bearbeiten]

Substantiv, n[Bearbeiten]

Kasus Singular Plural
Nominativ anēsum anēsa
Genitiv anēsī anēsōrum
Dativ anēsō anēsīs
Akkusativ anēsum anēsa
Vokativ anēsum anēsa
Ablativ anēsō anēsīs

Nebenformen:

anisum

Worttrennung:

a·ne·sum, Genitiv: a·ne·si

Bedeutungen:

[1] Botanik: Anis (Pimpinella anisum)

Herkunft:

Entlehnung aus dem altgriechischen ἄννησον (annēson→ grc / ἄνησον (anēson→ grc[1]

Beispiele:

[1] „Mustaceos sic facito: farinae siligineae modium unum musto conspargito; anesum, cuminum, adipis p. II, casei libram, et de virga lauri deradito, eodem addito, et, ubi definxeris, lauri folia subtus addito, cum coques.“ (Cato agr. 121)[2]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „anisum“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 444.
[1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „anesum“ Seite 141.
[1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 2. Band An – Byzeres, Teubner, Leipzig 1901–1906, ISBN 3-322-00000-1, „anesum“ Spalte 41.
[1] Franz Olck: Anis. In: Paulys Realencyclopädie der classischen Altertumswissenschaft (RE). Band I,2, Stuttgart 1894, Spalte 2215–2218.

Quellen:

  1. P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „anesum“ Seite 141.
  2. Marcus Porcius Cato; Antonius Mazzarino (Herausgeber): De agri cultura. Ad fidem Florentini codicis deperditi. 2. Auflage. BSB B. G. Teubner Verlagsgesellschaft, Leipzig 1982 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 83.