anachoresis
anachoresis (Latein)[Bearbeiten]
Substantiv, f[Bearbeiten]
Worttrennung:
- a·na·cho·re·sis, Genitiv: a·na·cho·re·se·os
Bedeutungen:
- [1] spätlateinisch, Religion: Einsiedlerleben
Herkunft:
- Entlehnung aus dem altgriechischen ἀναχώρησις (anachōrēsis☆) → grc[1]
Beispiele:
- [1] „alii anachoresin necessariam, id est remotionem et heremi secreta censerent, in qua commanens quis familiarius interpellare deum eique possit peculiarius inhaerere,“ (Cassian. conl. 2,2,2)[2]
- [1] „si quempiam nominavero monachorum, quamvis illum, Paulis Antoniis, Hilarionibus Macariis conferendum, sectatae anachoreseos praerogativa comitetur, aures ilico meas incondito tumultu circumstrepitas ignobilium pumilionum murmur everberat conquerentum:“ (Sidon. epist. 7,9,9)[3]
Übersetzungen[Bearbeiten]
[1] spätlateinisch, Religion: Einsiedlerleben
- [1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998) : „anachoresis“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 411.
- [1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 2. Band An – Byzeres, Teubner, Leipzig 1901–1906, ISBN 3-322-00000-1 , „anachoresis“ Spalte 13.
Quellen:
- ↑ Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 2. Band An – Byzeres, Teubner, Leipzig 1901–1906, ISBN 3-322-00000-1 , „anachoresis“ Spalte 13.
- ↑ Iohannes Cassianus: Opera. Herausgeber: Michael Petschenig (= Corpus Scriptorum Ecclesiasticorum Latinorum. Band 13). 1. Auflage. Pars II: Collationes XXIIII. Österreichische Akademie der Wissenschaften, Prag/Wien/Leipzig 1886 (Internet Archive). , Seite 40.
- ↑ Gaius Sollius Modestus Sidonius Apollinaris: Epistulae et Carmina. In: Christian Lütjohann (Herausgeber): Auctores antiquissimi (= Monumenta Germaniae Historica). Tomus VIII. Apud Weidmannos, Berlin 1887 (dMGH). , Seite 114.