alienus

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

alienus (Latein)[Bearbeiten]

Adjektiv[Bearbeiten]

Nominativ Singular und Adverbia
Steigerungsstufe m f n Adverb
Positiv aliēnus aliēna aliēnum
Komparativ aliēnior aliēnior aliēnius
Superlativ aliēnissimus aliēnissima aliēnissimum
Alle weiteren Formen: Flexion:alienus

Worttrennung:

a·li·e·nus

Bedeutungen:

[1] jemand anderen betreffend, jemand anderem gehörend; fremd

Herkunft:

Ableitung zu dem Pronomen alius → la mit dem Suffix -enus → la[1]

Beispiele:

[1] „etiam opilio qui pascit, mater, alienas ovis, / aliquam habet peculiarem qui spem soletur suam.“ (Plaut. Asin. 539/540–541)[2]
[1] „caveto alienam disciplinam temere contemnas.“ (Cato agr. 1,4)[3]

Charakteristische Wortkombinationen:

[1] aes alienum

Wortbildungen:

alienare, alienitas, alienum

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „1. alienus“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 306-309.
[1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „alienus
[1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „alienus¹“ Seite 107–108.

Quellen:

  1. P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „alienus¹“ Seite 107.
  2. Titus Maccius Plautus: Comoediae. recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. Nachdruck der 1. Auflage. Tomus I: Amphitruo, Asinaria, Aulularia, Bacchides, Captivi, Casina, Cistellaria, Curculio, Epidicus, Menaechmi, Mercator, Oxford 1936 (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis, Digitalisat).
  3. Marcus Porcius Cato; Antonius Mazzarino (Herausgeber): De agri cultura. Ad fidem Florentini codicis deperditi. 2. Auflage. BSB B. G. Teubner Verlagsgesellschaft, Leipzig 1982 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 8.