aestuatio

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

aestuatio (Latein)[Bearbeiten]

Substantiv, f[Bearbeiten]

Kasus Singular Plural
Nominativ aestuātio aestuātiōnēs
Genitiv aestuātiōnis aestuātiōnum
Dativ aestuātiōnī aestuātiōnibus
Akkusativ aestuātiōnem aestuātiōnēs
Vokativ aestuātio aestuātiōnēs
Ablativ aestuātiōne aestuātiōnibus

Worttrennung:

aes·tu·a·tio, Genitiv: aes·tu·a·ti·o·nis

Bedeutungen:

[1] unruhiges Gemüt, Sorge, Kummer

Herkunft:

Ableitung zu dem Verb aestuare → la[1]

Sinnverwandte Wörter:

[1] aestus, cura

Beispiele:

[1] „Hae siqidem litterae ad aestuationem perduxerunt eos, qui fuerant in synodo congregati, quoniam plures quidem ad proprias redierant civitates.“ (Cassiod. hist. 3, 8, 1)[2]
[1] „Erat enim Iulianus ab initio Christianus. Cumque lectione proficeret, fama per populum volitabat, qui posset etiam Romanam gubernare rem publicam. Quod dum latius panderetur, aestuationes induxit imperatori Constantio.“ (Cassiod. hist. 6, 1, 6–8)[3]
[1] „Milites igitur in maxima astuatione venientes omissa omni dilatione altera die Ioviano infulas imperatoris imponunt.“ (Cassiod. hist. 7, 1, 1)[4]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „aestuatio“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 210.
[1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 1. Band A – Amyzon, Teubner, Leipzig 1900, ISBN 3-322-00000-1, „aestuatio“ Spalte 1112.

Quellen:

  1. Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „aestuatio“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 210.
  2. Cassiodorus Epiphanius; Walter Jacob, Rudolf Hanslik (Herausgeber): Historia ecclesiastica tripartita. Historiae ecclesiasticae ex Socrate Sozomeno et Theodorito in unum collectae et nuper de Graeco in Latinum translatae libri numero duodecim. Hölder-Pichler-Tempsky, Wien 1952 (Corpus Scriptorum Ecclesiasticorum Latinorum, Band 71), Seite 147.
  3. Cassiodorus Epiphanius; Walter Jacob, Rudolf Hanslik (Herausgeber): Historia ecclesiastica tripartita. Historiae ecclesiasticae ex Socrate Sozomeno et Theodorito in unum collectae et nuper de Graeco in Latinum translatae libri numero duodecim. Hölder-Pichler-Tempsky, Wien 1952 (Corpus Scriptorum Ecclesiasticorum Latinorum, Band 71), Seite 306.
  4. Cassiodorus Epiphanius; Walter Jacob, Rudolf Hanslik (Herausgeber): Historia ecclesiastica tripartita. Historiae ecclesiasticae ex Socrate Sozomeno et Theodorito in unum collectae et nuper de Graeco in Latinum translatae libri numero duodecim. Hölder-Pichler-Tempsky, Wien 1952 (Corpus Scriptorum Ecclesiasticorum Latinorum, Band 71), Seite 376.