adiutor

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

adiutor (Latein)[Bearbeiten]

Substantiv, m[Bearbeiten]

Kasus Singular Plural
Nominativ adiūtor adiūtōrēs
Genitiv adiūtōris adiūtōrum
Dativ adiūtōrī adiūtōribus
Akkusativ adiūtōrem adiūtōrēs
Vokativ adiūtor adiūtōrēs
Ablativ adiūtōre adiūtōribus

Worttrennung:

ad·iu·tor, Genitiv: ad·iu·to·ris

Bedeutungen:

[1] Person, die hilft; Helfer, Unterstützer, Beistand, Förderer
[2] Gehilfe, Handlanger, Assistent

Herkunft:

Ableitung zu dem Verb adiuvare → la mit dem Suffix -tor → la[1]

Beispiele:

[1] „tune es adiutor nunc amanti filio?“ (Plaut. Asin. 57)[2]
[2] „summa sumptuis: HS LXXII praeter adiutores.“ (Cato agr. 21,5)[3]

Entlehnungen:

deutsch: Adjutor, polnisch: adiutor

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1, 2] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „2. adiutor“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 129.
[1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „adiutor
[1, 2] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „adiutor“ Seite 51.

Quellen:

  1. P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „adiutor“ Seite 51.
  2. Titus Maccius Plautus: Comoediae. recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. Nachdruck der 1. Auflage. Tomus I: Amphitruo, Asinaria, Aulularia, Bacchides, Captivi, Casina, Cistellaria, Curculio, Epidicus, Menaechmi, Mercator, Oxford 1936 (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis, Digitalisat).
  3. Marcus Porcius Cato; Antonius Mazzarino (Herausgeber): De agri cultura. Ad fidem Florentini codicis deperditi. 2. Auflage. BSB B. G. Teubner Verlagsgesellschaft, Leipzig 1982 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 32.

adiutor (Polnisch)[Bearbeiten]

Substantiv, m[Bearbeiten]

Singular Plural
Nominativ adiutor adiutorowie
Genitiv adiutora adiutorów
Dativ adiutorowi adiutorom
Akkusativ adiutora adiutorów
Instrumental adiutorem adiutorami
Lokativ adiutorze adiutorach
Vokativ adiutorze adiutorowie

Worttrennung:

ad·iu·tor, Plural: ad·iu·to·ro·wie

Aussprache:

IPA: [adˈjutɔr], Plural: [adjutɔˈrɔvʲɛ]
Hörbeispiele: —, Plural:

Bedeutungen:

[1] veraltet: Adjutor, Helfer, Gehilfe

Herkunft:

Entlehnung aus dem lateinischen adiutor → la[1]

Synonyme:

[1] doradca, pomocnik

Beispiele:

[1]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki: Słownik języka polskiego. Band 1 A–G, Warszawa 1900 (Digitalisat), „adjutor“ Seite 8.

Quellen:

  1. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki: Słownik języka polskiego. Band 1 A–G, Warszawa 1900 (Digitalisat), „adjutor“ Seite 8.