adiutancik

adiutancik (Polnisch)

Substantiv, m

	Singular	Plural
Nominativ	adiutancik	adiutanciki
Genitiv	adiutancika	adiutancików
Dativ	adiutancikowi	adiutancikom
Akkusativ	adiutancika	adiutancików
Instrumental	adiutancikiem	adiutancikami
Lokativ	adiutanciku	adiutancikach
Vokativ	adiutanciku	adiutanciki

Worttrennung:

ad·iu·tan·cik, Plural: ad·iu·tan·ci·ki

Aussprache:

IPA: [adjuˈtant͡ɕik], Plural: [adjutanˈt͡ɕici]

Hörbeispiele:  adiutancik ^(Info), Plural: —

Bedeutungen:

[1] Militär: junger Adjutant

Herkunft:

Deminutiv zu dem Substantiv adiutant ^→ pl

Beispiele:

[1]

Übersetzungen

 [1] Militär: junger Adjutant

Deutsch: junger Adjutant m

Referenzen und weiterführende Informationen:

[1] Halina Zgółkowa: Praktyczny słownik współczesnej polszczyzny. Band 1 a – amyloza, Wydawnictwo „Kurpisz“, Poznań 1994, ISBN 83-86600-22-5 , Seite 52.

[1] Słownik Języka Polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego: „adiutancik“

[1] Witold Doroszewski: Słownik języka polskiego. Band 1–11, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1997, ISBN 83-01-12321-4 (elektronischer Reprint; Erstdruck 1958–1969)  „adiutancik“

[1] Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki: Słownik języka polskiego. Band 1 A–G, Warszawa 1900 (Digitalisat) , „adjutancik“ Seite 8.

[1] Samuel Bogumił Linde: Słownik języka polskiego. Band 1, Teil 1 (Volumen I) A–F, Drukarnia XX. Piiarów, Warszawa 1807 , „adjutancik“

[*] Słownik Ortograficzny – PWN: „adiutancik“

Ähnliche Wörter:

adiutancki