adiungere

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

adiungere (Latein)[Bearbeiten]

Verb[Bearbeiten]

Zeitform Person Wortform
Präsens 1. Person Singular adiungō
2. Person Singular adiungis
3. Person Singular adiungit
1. Person Plural adiungimus
2. Person Plural adiungitis
3. Person Plural adiungunt
Perfekt 1. Person Singular adiūnxī
Imperfekt 1. Person Singular adiungēbam
Futur 1. Person Singular adiungam
PPP adiūnctus
Konjunktiv Präsens 1. Person Singular adiungam
Imperativ Singular adiunge
Plural adiungite
Alle weiteren Formen: Flexion:adiungere

Worttrennung:

ad·iun·ge·re

Bedeutungen:

[1] transitiv: anbinden, anspannen, anschirren
[2] transitiv: jemanden für sich gewinnen, anschließen

Herkunft:

Ableitung zu dem Verb iungere → la mit dem Präfix ad- → la[1]

Gegenwörter:

[1] abiungere

Beispiele:

[1]
[2] „illic homo socium ad malam rem quaerit quem adiungat sibi.“ (Plaut. As. 288)[2]

Wortbildungen:

adiunctio, adiunctivus, adiunctor, adiunctus

Entlehnungen:

deutsch: adjungieren

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1, 2] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „adiungo“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 126-128.
[1, 2] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „adiungo
[1, 2] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „adiungo“ Seite 50–51.

Quellen:

  1. P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „adiungo“ Seite 50.
  2. Titus Maccius Plautus: Comoediae. recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. Nachdruck der 1. Auflage. Tomus I: Amphitruo, Asinaria, Aulularia, Bacchides, Captivi, Casina, Cistellaria, Curculio, Epidicus, Menaechmi, Mercator, Oxford 1936 (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis, Digitalisat).