adibilis

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

adibilis (Latein)[Bearbeiten]

Adjektiv[Bearbeiten]

Nominativ Singular und Adverbia
Steigerungsstufe m f n Adverb
Positiv adībilis adībilis adībile
Komparativ
Superlativ
Alle weiteren Formen: Flexion:adibilis

Worttrennung:

ad·i·bil·is

Bedeutungen:

[1] spätlateinisch: zugänglich

Herkunft:

Ableitung zu dem Verb adire → la[1] mit dem Suffix -bilis → la

Gegenwörter:

[1] inadibilis

Beispiele:

[1] „Tunc ergo deus inadibilem terram fecit adibilem.“ (Cassiod. hist. 11, 18, 7)[2]
[1] „Inde et aviaria secreta loca et a via remota, aut tantum adibilia avibus.“ (Isid. 14, 8, 32)[3]

Wortbildungen:

[1] inadibilis

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „adibilis“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 120.
[1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „adibilis
[1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 1. Band A – Amyzon, Teubner, Leipzig 1900, ISBN 3-322-00000-1, „adibilis“ Spalte 666.

Quellen:

  1. Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „adibilis“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 120.
  2. Cassiodorus Epiphanius; Walter Jacob, Rudolf Hanslik (Herausgeber): Historia ecclesiastica tripartita. Historiae ecclesiasticae ex Socrate Sozomeno et Theodorito in unum collectae et nuper de Graeco in Latinum translatae libri numero duodecim. Hölder-Pichler-Tempsky, Wien 1952 (Corpus Scriptorum Ecclesiasticorum Latinorum, Band 71), Seite 655.
  3. Isidorus Hispalensis episcopus: Etymologiarum sive originum libri XX. Recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. 1. Auflage. Tomus I libros I–X continens, Oxford 1911 (Scriptorum classicorum bibliotheca Oxoniensis)