adeo

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

adeo (Latein)[Bearbeiten]

Adverb[Bearbeiten]

Positiv Komparativ Superlativ
adeō

Worttrennung:

ad·eo, keine Steigerung

Bedeutungen:

[1] lokal: bis zu dem Punkt, bis dahin
[2] temporal: bis zu dem Zeitpunkt, so lange
[3] modal: in diesem Maße; so sehr

Herkunft:

Ableitung zu dem Adverb eo → la mit dem Präfix ad- → la[1]

Beispiele:

[1] „librum ad librum vorsum facito, arito usque adeo quo praeacueris.“ (Cato agr. 40,3)[2]
[2] „ibidem sunt nuces bimae (inde semen excidet) et anniculae: eae, ubi primum incipiunt hiascere, turn legi oportet: per sementim incipiunt maturae esse, postea usque adeo sunt plus menses VIII.“ (Cato agr. 17,2)[3]
[2] „ubi vineam fodere coeperint panis p. V, usque adeo dum ficos esse coeperint: deinde ad p. IIII redito.“ (Cato agr. 56)[4]
[2] „undique totis / usque adeo turbatur agris.“ (Verg. ecl. 1,11–12)[5]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1–3] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „1. adeo“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 112-113.
[1–3] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „adeo
[1–3] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „adeo²“ Seite 43–44.

Quellen:

  1. P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „adeo²“ Seite 43–44.
  2. Marcus Porcius Cato; Antonius Mazzarino (Herausgeber): De agri cultura. Ad fidem Florentini codicis deperditi. 2. Auflage. BSB B. G. Teubner Verlagsgesellschaft, Leipzig 1982 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 47.
  3. Marcus Porcius Cato; Antonius Mazzarino (Herausgeber): De agri cultura. Ad fidem Florentini codicis deperditi. 2. Auflage. BSB B. G. Teubner Verlagsgesellschaft, Leipzig 1982 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 28.
  4. Marcus Porcius Cato; Antonius Mazzarino (Herausgeber): De agri cultura. Ad fidem Florentini codicis deperditi. 2. Auflage. BSB B. G. Teubner Verlagsgesellschaft, Leipzig 1982 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 56–57.
  5. Publius Vergilius Maro; Silvia Ottaviano, Gian Biagio Conte (Herausgeber): Bucolica, Georgica. 1. Auflage. Walter de Gruyter, Berlin/New York 2013, ISBN 978-3-11-019608-5 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 37.

Konjugierte Form[Bearbeiten]

Worttrennung:

ad·eo

Aussprache:

IPA: []
Hörbeispiele:

Grammatische Merkmale:

  • 1. Person Singular Indikativ Präsens Aktiv des Verbs adire
adeo ist eine flektierte Form von adire.
Die gesamte Konjugation findest du auf der Seite Flexion:adire.
Alle weiteren Informationen findest du im Haupteintrag adire.
Bitte nimm Ergänzungen deshalb auch nur dort vor.