adamita

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

adamita (Polnisch)[Bearbeiten]

Substantiv, m[Bearbeiten]

Singular Plural
Nominativ adamita adamici
Genitiv adamity adamitów
Dativ adamicie adamitom
Akkusativ adamitę adamitów
Instrumental adamitą adamitami
Lokativ adamicie adamitach
Vokativ adamito adamici

Worttrennung:

a·da·mi·ta, Plural: a·da·mi·ci

Aussprache:

IPA: [adaˈmʲita]
Hörbeispiele:

Bedeutungen:

[1] nur im Plural; historisch, Religion, speziell Christentum: Adamiten
[2] Religion, speziell Christentum: Angehöriger von [1]; Adamit

Herkunft:

seit den 1560er Jahren[1] bezeugte Ableitung zu dem Eigennamen Adam → pl[2]

Synonyme:

[2] archaisch: adamijanin

Oberbegriffe:

[1] sekta

Beispiele:

[1]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Polnischer Wikipedia-Artikel „adamici
[1, 2] PONS Polnisch-Deutsch, Stichwort: „adamita
[2] Słownik Języka Polskiego – PWN: „adamita
[1, 2] Mirosław Bańko: Wielki słownik wyrazów obcych PWN. 1. Auflage. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2003, ISBN 978-83-01-14455-5, Seite 8.
[1, 2] Stanisław Dubisz: Uniwersalny słownik języka polskiego. 1. Auflage. Band 1 A–G, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2003, ISBN 83-01-13858-0, Seite 11.
[1, 2] Halina Zgółkowa: Praktyczny słownik współczesnej polszczyzny. Band 1 a – amyloza, Wydawnictwo „Kurpisz“, Poznań 1994, ISBN 83-86600-22-5, Seite 39.
[1, 2] Mieczysław Szymczak: Słownik języka polskiego. 1., integrierte Auflage. Band 1 A–K, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1995, ISBN 83-01-11835-0 (Diese Auflage umfasst die ursprünglich 7. Auflage von 1992 mit dem nun integrierten Supplement von Zygmunt Saloni.), Seite 7.
[2] Aleksander Zdanowicz et. al.: Słownik języka polskiego. Obejmujący: oprócz zbioru właściwie polskich, znaczną liczbę wyrazów z obcych języków polskiemu przyswojonych: nomenklatury tak dawne, jak też nowo w użycie wprowadzone różnych nauk, umiejętności, sztuk i rzemiosł: nazwania monet, miar i wag główniejszych krajów i prowincji; mitologję plemion słowiańskich i innych ważniejszych, tudzież oddzielną tablicę słów polskich nieforemnych z ich odmianą. Część I: A–O, Wilno 1861 (Digitalisat), Seite 6.
[2] Samuel Bogumił Linde: Słownik języka polskiego. Band 1, Teil 1 (Volumen I) A–F, Drukarnia XX. Piiarów, Warszawa 1807, „adamita
[2] Instytut Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk (Herausgeber): Słownik polszczyzny XVI wieku. Tom I: A–Bany, Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk, Wrocław/Warszawa/Kraków 1966 (Digitalisat), Seite 86.
[*] Słownik Ortograficzny – PWN: „adamita

Quellen:

  1. Instytut Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk (Herausgeber): Słownik polszczyzny XVI wieku. Tom I: A–Bany, Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk, Wrocław/Warszawa/Kraków 1966 (Digitalisat), Seite 86.
  2. Mirosław Bańko: Wielki słownik wyrazów obcych PWN. 1. Auflage. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2003, ISBN 978-83-01-14455-5, Seite 8.

adamita (Tschechisch)[Bearbeiten]

Substantiv, m[Bearbeiten]

Singular Plural
Nominativ adamita adamité
Genitiv adamity adamitů
Dativ adamitovi adamitům
Akkusativ adamitu adamity
Vokativ adamito adamité
Lokativ adamitovi adamitech
Instrumental adamitou adamity

Worttrennung:

ada·mi·ta

Aussprache:

IPA: [ˈadamɪta]
Hörbeispiele:

Bedeutungen:

[1] historisch: Angehöriger einer der christlichen Gruppierungen, die angeblich den Zustand der Nacktheit wiederherstellen wollten, wie er bei Adam und Eva vor dem Sündenfall herrschte; Adamit, Adamianer

Beispiele:

[1] Adamité prý při svých obřadech recitovali Desatero, tancovali kolem ohně a poté se rozdělili ve dvojice, které odcházely do ústraní souložit, a pak se vykoupaly v řece.
Die Adamiten rezitierten angeblich bei ihren Zeremonien die Zehn Gebote, tanzten um das Feuer und zogen sich dann paarweise zurück, um zu koitieren, und nahmen dann im Fluss ein Bad.
[1] „Stejně nesmlouvavě si [Jan Žižka] počínal proti kacířům ve vlastních řadách, pikartům a adamitům.“[1]
Genauso unerbittlich ging er [Jan Žižka] gegen die Ketzer in den eigenen Reihen, die Pikarden und Adamiten, vor.

Weibliche Wortformen:

[1] adamitka

Wortbildungen:

[1] Adam, adamitský, adamitství

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Tschechischer Wikipedia-Artikel „adamita
[1] Internetová jazyková příručka – Ústav pro jazyk český AV ČR: „adamita
[1] Bohuslav Havránek (Herausgeber): Slovník spisovného jazyka českého. Prag 1960–1971: „adamita
[1] Oldřich Hujer et al. (Herausgeber): Příruční slovník jazyka českého. Prag 1935–1957: „adamita

Quellen:

  1. Daniel Kaiser: Byl Jan Žižka masový vrah, nebo hrdina? 27. Oktober 2021, abgerufen am 27. Oktober 2021.