acyrologia

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

acyrologia (Latein)[Bearbeiten]

Substantiv, f[Bearbeiten]

Kasus Singular Plural
Nominativ acyrologia acyrologiae
Genitiv acyrologiae acyrologiārum
Dativ acyrologiae acyrologiīs
Akkusativ acyrologiam acyrologiās
Vokativ acyrologia acyrologiae
Ablativ acyrologiā acyrologiīs

Worttrennung:

a·cy·ro·lo·gia, Genitiv: a·cy·ro·lo·giae

Bedeutungen:

[1] spätlateinisch, Sprachwissenschaft: Ausdruck, der von der Norm abweicht; Akyrologie

Herkunft:

Entlehnung aus dem altgriechischen ἀκυρολογία (akyrologia→ grc[1]

Beispiele:

[1] „De acyrologia. Acyrologia est dictio inpropria,“ (Charis. gramm. 1,270)[2]
[1] „De acyrologia. Acyrologia est dictio minus convenienter elata, vel non propriis dictionibus obscurata sententia,“ (Diom. gramm. I,449)[3]
[1] „De acyrologia. Acyrologia est dictio inconvenienter et inproprie prolata,“ (Sacerd. gramm. VI,453)[4]
[1] „Vitia apud Grammaticos illa dicuntur, quae in eloquio cavere debemus. Sunt autem haec: barbarismus, soloecismus, acyrologia, cacenphaton, et reliqua.“ (Isid. etym. 1,34,1)[5]
[1] „In verbis quoque cavenda sunt vitia, ut non inpropria verba ponantur, quae Graeci Acyrologian vocant.“ (Isid. etym. 2,20,1)[5]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „acyrologia“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 99.
[1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 1. Band A – Amyzon, Teubner, Leipzig 1900, ISBN 3-322-00000-1, „acyrologia“ Spalte 472.

Quellen:

  1. Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 1. Band A – Amyzon, Teubner, Leipzig 1900, ISBN 3-322-00000-1, „acyrologia“ Spalte 472.
  2. Flavius Sosipater Charisius; Karl Barwick (Herausgeber): Ars grammatica. Addenda et corrigenda collegit et adiecit F. Kühnert. stereotype, korrigierte 1. Auflage. B. G. Teubner Verlagsgesellschaft, Stuttgart/Leipzig 1997, ISBN 3-8154-1137-8 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1964), Seite 356.
  3. Diomedes: Artis grammaticae libri III. In: Heinrich Keil (Herausgeber): Grammatici Latini. 1. Auflage. Volumen I, B. G. Teubner, Leipzig 1857 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Internet Archive), Seite 449.
  4. Heinrich Keil (Herausgeber): Scriptores artis metricae: Marius Victorinus, Maximus Victorinus, Caesius Bassus, Atilius Fortunatianus, Terentianus Maurus, Marius Plotius Sacerdos, Rufinus, Mallius Theodorus, Fragmenta et excerpta metrica (= Grammatici Latini. Vol. VI). B. G. Teubner, Leipzig 1923 (Internet Archive – Erstdruck: 1874)., Seite 453.
  5. 5,0 5,1 Isidorus Hispalensis episcopus: Etymologiarum sive originum libri XX. Recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. 1. Auflage. Tomus I libros I–X continens, Oxford 1911 (Scriptorum classicorum bibliotheca Oxoniensis)