acquisitor

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

acquisitor (Latein)[Bearbeiten]

Substantiv, m[Bearbeiten]

Kasus Singular Plural
Nominativ acquīsītor acquīsītōrēs
Genitiv acquīsītōris acquīsītōrum
Dativ acquīsītōrī acquīsītōribus
Akkusativ acquīsītōrem acquīsītōrēs
Vokativ acquīsītor acquīsītōrēs
Ablativ acquīsītōre acquīsītōribus

Alternative Schreibweisen:

adquisitor

Worttrennung:

ac·qui·si·tor, Genitiv: ac·qui·si·to·ris

Bedeutungen:

[1] spätlateinisch, mittellateinisch: Erwerber

Herkunft:

Ableitung zu dem Verb acquirere → la mit dem Suffix -tor → la

Beispiele:

[1] „Dicitur quam nihil est homo: et hoc dicit ipse homo; et non corrigit se homo, ut non nihil, sed aliquid sit homo. Huius ergo amatores martyres fuerunt, et huius vitae acquisitores sunt.“ (August. serm. 302, 7)[1]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „acquisitor“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 87.
[1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 1. Band A – Amyzon, Teubner, Leipzig 1900, ISBN 3-322-00000-1, „acquisitor“ Spalte 428.
[1] Otto Prinz, Helmut Gneuss (Hgg.): Mittellateinisches Wörterbuch, Bände A–C, München 1967–1999 „acquisitor

Quellen:

  1. Jacques Paul Migne (Herausgeber): Sancti Augustini Hipponensis episcopi opera omnia. Tomus quintus, pars prior. In: Patrologiae cursus completus. Sive bibliotheca universalis, integra, uniformis, commoda, oeconomica, omnium ss. patrum, doctorum scriptorumque ecclesasticorum qui ab aevo apostolico ad Innocentii III tempora florueunt; recusio chronologica […]. Series prima. Band 38, Paris 1845 (Documenta Catholica Omnia), Spalte 1388.