acoenonoetus

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

acoenonoētus (Latein)[Bearbeiten]

Adjektiv[Bearbeiten]

Nominativ Singular und Adverbia
Steigerungsstufe m f n Adverb
Positiv acoenonoētus acoenonoēta acoenonoētum
Komparativ
Superlativ
Alle weiteren Formen: Flexion:acoenonoetus

Worttrennung:

a·coe·no·no·e·tus, a·coe·no·no·e·ta, a·coe·no·no·e·tum

Aussprache:

IPA: []
Hörbeispiele:

Bedeutungen:

[1] ohne Gemeinsinn, ungesellig, unmenschlich

Herkunft:

Entlehnung aus dem altgriechischen ἀκοινονόητος (akoinonoētos→ grc[1]

Beispiele:

[1] „et tamen ex hoc
quodcunque est (minus est autem quam rhetoris aera)
discipuli custos praemordet acoenonoetus
et qui dispensat frangit sibi.“[2]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „acoenonoetus“ (Zeno.org) Band 1, Spalte 85
[1] Josef Maria Stowasser, Michael Petschenig, Franz Skutsch: Stowasser. Lateinisch-deutsches Schulwörterbuch. Oldenbourg, München 1994, ISBN 3-486-13405-1 Seite 9

Quellen:

  1. Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „acoenonoetus“ (Zeno.org) Band 1, Spalte 85
  2. Decimus Iunius Iuvenalis, Saturae, 7,216–219