acanthis

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

acanthis (Latein)[Bearbeiten]

Substantiv, f[Bearbeiten]

Kasus Singular Plural
Nominativ acanthis acanthidēs
Genitiv acanthidis acanthidum
Dativ acanthidī acanthidibus
Akkusativ acanthida acanthidēs
Vokativ acanthis acanthidēs
Ablativ acanthide acanthidibus

Worttrennung:

a·can·this, Plural: a·can·thi·des

Aussprache:

IPA: []
Hörbeispiele:

Bedeutungen:

[1] Zoologie: Distelfink, Stieglitz (Carduelis carduelis)
[2] Botanik: Greiskraut, Kreuzwurz (Senecio vulgaris)

Herkunft:

Entlehnung aus dem altgriechischen ἀκανθίς (akanthis→ grc[1]

Synonyme:

[1] acalanthis
[2] erigeron, pappus, senecio

Oberbegriffe:

[1] avis
[2] planta

Beispiele:

[1] „Astyle, credibile est, si vincat acanthida cornix, / Vocalem superet si dirus aedona bubo.“[2]
[1] „Omnia animalia quo maiora corpore, hoc minus fecunda. singulos gignunt elephanti, cameli, equi; acanthis duodenos, avis minima.“ (Plin. nat. 10,175)[3]
[2] „Erigeron a nostris vocatur senecio. […] caput eius numerose dividitur lanugine, qualis est spinae, inter divisuras exeunte; quare Callimachus eam acanthida appellavit, alii pappum.“ (Plin. nat. 25,167)[4]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1, 2] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „acanthis“ (Zeno.org) Band 1, Spalte 48.
[1, 2] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „acanthis“ Seite 19.
[1, 2] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 1. Band A – Amyzon, Teubner, Leipzig 1900, ISBN 3-322-00000-1, „acanthis“ Spalte 247.

Quellen:

  1. P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „acanthis“ Seite 19.
  2. Titus Calpurnius Siculus, Eclogae, 6,7–8
  3. Gaius Plinius Secundus: Naturalis Historia. Post Ludovici Iani obitum recognovit et scripturae discrepantia adiecta edidit Karl Mayhoff. stereotype 1. Auflage. Volumen II. Libri VII–XV, K. G. Saur, München/Leipzig 2002, ISBN 3-598-71651-6 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1909), Seite 271.
  4. Gaius Plinius Secundus: Naturalis Historia. Post Ludovici Iani obitum recognovit et scripturae discrepantia adiecta edidit Karl Mayhoff. stereotype 1. Auflage. Volumen IV. Libri XXIII–XXX, B. G. Teubner, Stuttgart 1967 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1897), Seite 271.

Ähnliche Wörter (Latein):

ähnlich geschrieben und/oder ausgesprochen: acanthus