abusus

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

abusus (Latein)[Bearbeiten]

Substantiv, m[Bearbeiten]

Kasus Singular Plural
Nominativ abūsus abūsūs
Genitiv abūsūs abūsuum
Dativ abūsuī abūsibus
Akkusativ abūsum abūsūs
Vokativ abūsus abūsūs
Ablativ abūsū abūsibus

Worttrennung:

ab·u·sus, Genitiv: ab·u·sus

Bedeutungen:

[1] Verbrauch, Verschwendung

Herkunft:

Ableitung zu dem Verb abuti → la mit dem Suffix -sus → la[1]

Gegenwörter:

[1] usus

Beispiele:

[1] „Non debet ea mulier cui vir bonorum suorum usum fructum legavit cellis vinariis et oleariis plenis relictis putare id ad se pertinere. Usus enim, non abusus, legatus est (ea sunt inter se contraria).“ (Cic. top. 17)[2]
[1] „Si pecuniae sit usus fructus legatus vel aliarum rerum, quae in abusu consistunt, nec cautio interveniat, videndum, finito usu fructu an pecunia quae data sit vel ceterae res, quae in absumptione sunt, condici possint.“ (Ulp. 7,5,5,1)[3]
[1] „Quae in usu fructu pecuniae diximus vel ceterarum rerum, quae sunt in abusu, eadem et in usu dicenda sunt, nam idem continere usum pecuniae et usum fructum et Iulianus scribit et Pomponius libro octavo de stipulationibus.“ (Ulp. 7,5,5,2)[3]
[1] „sed si rerum, in quibus usus fructus propter abusum constitui non potent, iuraverit usum fructum se habere vel sibi deberi, effectum iurisiurandi sequendum arbitror ideoque tunc quoque videri eum recte iurasse puto et ex eo iureiurando posse petere usum fructum cautione oblata“ (Ulp. 12,2,11,2)[4]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Lateinischer Wikipedia-Artikel „abusus
[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „abusus“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 46.
[1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „abusus
[1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „abusus“ Seite 18.
[1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 1. Band A – Amyzon, Teubner, Leipzig 1900, ISBN 3-322-00000-1, „abusus“ Spalte 240.

Quellen:

  1. P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „abusus“ Seite 18.
  2. Marcus Tullius Cicero: Topica. Edited with a translation, introduction, and commentary by Tobias Reinhardt. 1. Auflage. Oxford University Press, Oxford 2003, ISBN 978-0-19-926346-2, Seite 122.
  3. 3,0 3,1 Theodor Mommsen, Paul Krüger (Herausgeber): Corpus iuris civilis. stereotype 15. Auflage. Volumen Primum: Institutiones, Digesta, Weidmann, Berlin 1928 (Internet Archive), Seite 138.
  4. Theodor Mommsen, Paul Krüger (Herausgeber): Corpus iuris civilis. stereotype 15. Auflage. Volumen Primum: Institutiones, Digesta, Weidmann, Berlin 1928 (Internet Archive), Seite 195.

abusus (Tschechisch)[Bearbeiten]

Substantiv, m[Bearbeiten]

Singular Plural
Nominativ abusus abusy
Genitiv abusu abusů
Dativ abusu abusům
Akkusativ abusus abusy
Vokativ abuse abusy
Lokativ abusu abusech
Instrumental abusem abusy

Worttrennung:

ab·u·sus, Plural: ab·u·sy

Aussprache:

IPA: [ˈabʊsʊs]
Hörbeispiele:
Alle weiteren Informationen zu diesem Begriff befinden sich im Eintrag abúzus.
Ergänzungen sollten daher auch nur dort vorgenommen werden.
[*] Bohuslav Havránek (Herausgeber): Slovník spisovného jazyka českého. Prag 1960–1971: „abusus
[*] Oldřich Hujer et al. (Herausgeber): Příruční slovník jazyka českého. Prag 1935–1957: „abusus
[*] Uni Leipzig: Wortschatz-Portalabusus
[*] Jiří Kraus et al.: Nový akademický slovník cizích slov. A–Ž. 1. Auflage. Academia, Praha 2007, ISBN 978-80-200-1351-4 (Nachdruck), „abúzus“ Seite 18.