absurdum

absurdum (Latein)[Bearbeiten]

Deklinierte Form[Bearbeiten]

Worttrennung:

ab·sur·dum

Aussprache:

IPA: […]

Hörbeispiele: —

Grammatische Merkmale:

Akkusativ Singular Maskulinum des Adjektivs absurdus
Nominativ Singular Neutrum des Adjektivs absurdus
Akkusativ Singular Neutrum des Adjektivs absurdus

absurdum ist eine flektierte Form von absurdus.
Die gesamte Deklination findest du auf der Seite Flexion:absurdus.
Alle weiteren Informationen findest du im Haupteintrag absurdus.
Bitte nimm Ergänzungen deshalb auch nur dort vor.

absurdum (Polnisch)[Bearbeiten]

Substantiv, n[Bearbeiten]

	Singular	Plural
Nominativ	absurdum	absurda
Genitiv	absurdum	absurdów
Dativ	absurdum	absurdom
Akkusativ	absurdum	absurda
Instrumental	absurdum	absurdami
Lokativ	absurdum	absurdach
Vokativ	absurdum	absurda

Worttrennung:

ab·sur·dum, Plural: ab·sur·da

Aussprache:

IPA: [apˈsurdum], Plural: [apˈsurda]

Hörbeispiele:

absurdum^(Info), Plural: —

Bedeutungen:

[1] veraltet: etwas, das keinen Sinn hat; Absurdität, Unsinn, Sinnlosigkeit

Herkunft:

seit den 1560er Jahren^[1] bezeugte Entlehnung aus dem lateinischen absurdum ^→ la^[2]

Synonyme:

[1] absurd

Beispiele:

[1]

Alle weiteren Informationen zu diesem Begriff befinden sich im Eintrag „absurd“.
Ergänzungen sollten daher auch nur dort vorgenommen werden.

Referenzen und weiterführende Informationen:

[1] Słownik Języka Polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego: „absurdum“

[1] Witold Doroszewski: Słownik języka polskiego. Band 1–11, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1997, ISBN 83-01-12321-4 (elektronischer Reprint; Erstdruck 1958–1969) „absurdum“

[1] Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki: Słownik języka polskiego. Band 1 A–G, Warszawa 1900 (Digitalisat), Seite 5.

[1] Aleksander Zdanowicz et. al.: Słownik języka polskiego. Obejmujący: oprócz zbioru właściwie polskich, znaczną liczbę wyrazów z obcych języków polskiemu przyswojonych: nomenklatury tak dawne, jak też nowo w użycie wprowadzone różnych nauk, umiejętności, sztuk i rzemiosł: nazwania monet, miar i wag główniejszych krajów i prowincji; mitologję plemion słowiańskich i innych ważniejszych, tudzież oddzielną tablicę słów polskich nieforemnych z ich odmianą. Część I: A–O, Wilno 1861 (Digitalisat), Seite 5.

[1] Instytut Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk (Herausgeber): Słownik polszczyzny XVI wieku. Tom I: A–Bany, Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk, Wrocław/Warszawa/Kraków 1966 (Digitalisat), Seite 44.

Quellen:

↑ Instytut Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk (Herausgeber): Słownik polszczyzny XVI wieku. Tom I: A–Bany, Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk, Wrocław/Warszawa/Kraków 1966 (Digitalisat) , Seite 44.
↑ Andrzej Bańkowski: Etymologiczny słownik języka polskiego. 1. Auflage. 1. Band A – K, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2000, ISBN 83-01-13016-4 , „absurd“ Seite 3.

[1] Instytut Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk (Herausgeber): Słownik polszczyzny XVI wieku. Tom I: A–Bany, Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk, Wrocław/Warszawa/Kraków 1966 (Digitalisat) , Seite 44.

[2] Andrzej Bańkowski: Etymologiczny słownik języka polskiego. 1. Auflage. 1. Band A – K, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2000, ISBN 83-01-13016-4 , „absurd“ Seite 3.

[1]

[2]