absonus

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

absonus (Latein)[Bearbeiten]

Adjektiv[Bearbeiten]

Nominativ Singular und Adverbia
Steigerungsstufe m f n Adverb
Positiv absonus absona absonum absonē
Komparativ
Superlativ
Alle weiteren Formen: Flexion:absonus

Worttrennung:

ab·so·nus

Bedeutungen:

[1] vom rechten Ton und/oder Klang abweichend; misstönend
[2] übertragen, auch mit Dativ: unpassend, unverträglich, unvereinbar

Herkunft:

Ableitung zu dem Substantiv sonus → la mit dem Präfix ab- → la[1]

Sinnverwandte Wörter:

[1] absurdus, dissonus, durus, indecorus, incongruus
[2] durus, inconcinnus, incongruus

Gegenwörter:

[1] dulcis

Beispiele:

[1] „sunt enim certa vitia, quae nemo est quin effugere cupiat: mollis vox aut muliebris aut quasi extra modum absona atque absurda.“ (Cic. de orat. 3, 42)[2]
[2] „Denique ut in fabrica, si pravast regula prima, / normaque si fallax rectis regionibus exit, / et libella aliqua si ex parti claudicat hilum, / omnia mendose fieri atque obstipa necessust / prava cubantia prona supina atque absona tecta, / iam ruere ut quaedam videantur velle, ruantque / prodita iudiciis fallacibus omnia primis,“ (Lucr. 4,513–519)[3]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1, 2] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „absonus“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 34.
[1, 2] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „absonus
[1, 2] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „absonus“ Seite 13.
[1, 2] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 1. Band A – Amyzon, Teubner, Leipzig 1900, ISBN 3-322-00000-1, „absonus“ Spalte 182–183.

Quellen:

  1. P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „absonus“ Seite 13.
  2. Marcus Tullius Cicero: De oratore. In: Kazimierz Kumaniecki (Herausgeber): Scripta quae manserunt omnia. stereotype 1. Auflage. Fasc. 3, B. G. Teubner, Stuttgart/Leipzig 1995, ISBN 3-8154-1171-8 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1969), Seite 278.
  3. Titus Lucretius Carus; Marcus Deufert (Herausgeber): De rerum natura. 1. Auflage. De Gruyter, Berlin/Boston 2019, ISBN 978-3-11-026251-3 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 157.