absolutive

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

absolutive (Latein)[Bearbeiten]

Adverb[Bearbeiten]

Positiv Komparativ Superlativ
absolūtīvē

Worttrennung:

ab·so·lu·ti·ve, keine Steigerung

Bedeutungen:

[1] spätlateinisch, Grammatik: im Positiv
[2] spätlateinisch, Grammatik: bestimmt

Herkunft:

Ableitung zu dem Adjektiv absolutivus → la[1] mit dem Suffix -e → la

Beispiele:

[1] „hae partiones trifariam declinantur, id est absolutive conparative superlative, ex secundo et tertio ordine; velut ex secundo hic pulcher pulchrior pulcherrimus, ex tertio fortis fortior fortissimus.“ (Charis. 1,114)[2]
[2] „Sermo, dum finitivus est, absolutive effertur,“ (Charis. 3,263)[3]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1, 2] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „absolutive“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 32.
[1, 2] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 1. Band A – Amyzon, Teubner, Leipzig 1900, ISBN 3-322-00000-1, „absolutive“ Spalte 182.

Quellen:

  1. Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „absolutive“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 32.
  2. Flavius Sosipater Charisius; Karl Barwick (Herausgeber): Ars grammatica. Addenda et corrigenda collegit et adiecit F. Kühnert. stereotype, korrigierte 1. Auflage. B. G. Teubner Verlagsgesellschaft, Stuttgart/Leipzig 1997, ISBN 3-8154-1137-8 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1964), Seite 147.
  3. Flavius Sosipater Charisius; Karl Barwick (Herausgeber): Ars grammatica. Addenda et corrigenda collegit et adiecit F. Kühnert. stereotype, korrigierte 1. Auflage. B. G. Teubner Verlagsgesellschaft, Stuttgart/Leipzig 1997, ISBN 3-8154-1137-8 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1964), Seite 347.