absitus

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

absitus (Latein)[Bearbeiten]

Adjektiv[Bearbeiten]

Nominativ Singular und Adverbia
Steigerungsstufe m f n Adverb
Positiv absitus absita absitum
Komparativ
Superlativ
Alle weiteren Formen: Flexion:absitus

Worttrennung:

ab·si·tus

Bedeutungen:

[1] spätlateinisch: sich in großer Entfernung zu etwas befindend; abgelegen, entfernt

Herkunft:

Ableitung zu dem Adjektiv situs → la mit dem Präfix ab- → la

Beispiele:

[1] „ex illo quamvis alio mihi tramite vita / curreret atque alio colerem procul absitus orbe, / qua maris Oceani circumsona tunditur aestu / Gallia:“ (Paul. Nol. carm. 21,404–407)[1]
[1] „parva quidem haec muris, sed sancto magna feretur / urbs opere hoc. nostrae hinc sex milibus absita Nolae / altiiugos montes inter iacet, ex quibus ortas / comminus haurit aquas et in unam suscipit arcam,“ (Paul. Nol. carm. 21,711–714)[2]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „absitus“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 32.
[1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 1. Band A – Amyzon, Teubner, Leipzig 1900, ISBN 3-322-00000-1, „absitus“ Spalte 172.

Quellen:

  1. S. Pontius Meropius Paulinus Nolanus: Opera. Herausgeber: Wilhelm von Hartel (= Corpus Scriptorum Ecclesiasticorum Latinorum. Band 29). 1. Auflage. Pars I: Epistulae. Österreichische Akademie der Wissenschaften, Prag/Wien/Leipzig 1894 (Internet Archive)., Seite 171.
  2. S. Pontius Meropius Paulinus Nolanus: Opera. Herausgeber: Wilhelm von Hartel (= Corpus Scriptorum Ecclesiasticorum Latinorum. Band 29). 1. Auflage. Pars I: Epistulae. Österreichische Akademie der Wissenschaften, Prag/Wien/Leipzig 1894 (Internet Archive)., Seite 181.