absconditor

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

absconditor (Latein)[Bearbeiten]

Substantiv, m[Bearbeiten]

Kasus Singular Plural
Nominativ absconditor absconditōrēs
Genitiv absconditōris absconditōrum
Dativ absconditōrī absconditōribus
Akkusativ absconditōrem absconditōrēs
Vokativ absconditor absconditōrēs
Ablativ absconditōre absconditōribus

Worttrennung:

abs·con·di·tor, Genitiv: abs·con·di·to·ris

Bedeutungen:

[1] spätlateinisch: Verberger, Verhehler

Herkunft:

Ableitung zu dem Verb abscondere → la[1] mit dem Suffix -tor → la

Gegenwörter:

[1] revelator

Beispiele:

[1] „Igitur si nec materias praemiserat, in quibus aliquid occultasset, nec reos habuerat a quibus occultasset, nec debuerat occultasse, etiam si habuisset, iam nec revelator ipse erit, qui absconditor non fuit, — ita nec dominus caeli nec pater Christim — sed ille, in quem competunt omnia.“ (Tert. adv. Marc. 4,25,3)[2]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „absconditor“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 30.
[1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 1. Band A – Amyzon, Teubner, Leipzig 1900, ISBN 3-322-00000-1, „abnegator“ Spalte 152.

Quellen:

  1. Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „absconditor“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 30.
  2. Quintus Septimus Florens Tertullianus: Opera. Pars I: Opera catholica, Adversus Marcionem, Brepolis, Turnholt 1954 (Corpus Christanorum, Series Latina), Seite 610–611.