abruptio

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

abruptio (Latein)[Bearbeiten]

Substantiv, f[Bearbeiten]

Kasus Singular Plural
Nominativ abruptio abruptiōnēs
Genitiv abruptiōnis abruptiōnum
Dativ abruptiōnī abruptiōnibus
Akkusativ abruptiōnem abruptiōnēs
Vokativ abruptio abruptiōnēs
Ablativ abruptiōne abruptiōnibus

Worttrennung:

ab·rup·tio, Genitiv: ab·rup·ti·o·nis

Bedeutungen:

[1] gewaltsame Trennung; Abreißen, Abriss, Abbruch
[2] übertragen: Abbruch, Unterbrechung
[3] übertragen: Trennung einer Beziehung oder Ehe; Bruch

Herkunft:

Ableitung zu dem Verb abrumpere → la mit dem Suffix -tio → la[1]

Synonyme:

[2] rumentum

Beispiele:

[1] „quae si suscipiamus, pedis offensio nobis et abruptio corrigiae et sternumenta erunt observanda.“ (Cic. div. 2,84)[2]
[1] „Quid referam Curtium offam voraginis et terrenae abruptionis; hiatum quid profuit saturasse armati incitamento decoris: nunquam terra sarciret quod ruperat, dum tamen vanus non omitteret quod vivebat.“ (Fulg. de aet. mund. 11)[3]
[2] „Rumentum in auguralibus significare videtur <…> abruptiove:“ (Fest. p.270M)[4]
[2] „Rumentum abruptio.“ (Paul. Fest. p.271M)[5]
[3] „utrumque grave est, et tam gravi tempore periculum tantae pecuniae et dubio rerum exitu ista quam scribis abruptio.“ (Cic. Att. 11,3,1)[6]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1–3] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „abruptio“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 27.
[1–3] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „abruptio
[1, 3] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „abruptio“ Seite 11.
[1–3] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 1. Band A – Amyzon, Teubner, Leipzig 1900, ISBN 3-322-00000-1, „abruptio“ Spalte 143–144.

Quellen:

  1. P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „abruptio“ Seite 11.
  2. Marcus Tullius Cicero: De divinatione, De fato / Timaeus. In: Wilhelm Ax (Herausgeber): Scripta quae manserunt omnia. stereotype 1. Auflage. Fasc. 46, B. G. Teubner, Stuttgart 1965 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1938), Seite 100.
  3. Fabius Planciades Fulgentius: Opera. Accedunt Fabii Claudii Gordiani Fulgentii v. c. De aetatibus mundi et hominis et S. Fulgentii Episcopi super Thebaiden, recensuit Rudolfus Helm. 1. Auflage. B. G. Teubner, Leipzig 1898 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 168.
  4. Sextus Pompeius Festus; Wallace Martin Lindsay (Herausgeber): De verborum significatu quae supersunt cum Pauli epitome. stereotype Auflage der 1. Auflage. B. G. Teubner, Stuttgart/Leipzig 1997 (Erstauflage 1913), ISBN 3-519-01349-5 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 332.
  5. Sextus Pompeius Festus; Wallace Martin Lindsay (Herausgeber): De verborum significatu quae supersunt cum Pauli epitome. stereotype Auflage der 1. Auflage. B. G. Teubner, Stuttgart/Leipzig 1997 (Erstauflage 1913), ISBN 3-519-01349-5 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 333.
  6. Marcus Tullius Cicero; D. R. Shackleton Bailey (Herausgeber): Epistulae ad Atticum. 1. Auflage. Vol. 1: Libri I–VIII, B. G. Teubner, Stuttgart/Leipzig 1987, ISBN 3-519-01209-X (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 421.