abrenuntiare

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

abrenuntiare (Latein)[Bearbeiten]

Verb[Bearbeiten]

Zeitform Person Wortform
Präsens 1. Person Singular abrenūntiō
2. Person Singular abrenūntiās
3. Person Singular abrenūntiat
1. Person Plural abrenūntiāmus
2. Person Plural abrenūntiātis
3. Person Plural abrenūntiant
Perfekt 1. Person Singular abrenūntiāvī
Imperfekt 1. Person Singular abrenūntiābam
Futur 1. Person Singular abrenūntiābō
PPP abrenūntiātus
Konjunktiv Präsens 1. Person Singular abrenūntiem
Imperativ Singular abrenūntiā
Plural abrenūntiāte
Alle weiteren Formen: Flexion:abrenuntiare

Worttrennung:

ab·re·nun·ti·a·re

Bedeutungen:

[1] intransitiv, spätlateinisch, mit Dativ: entsagen, absagen, verzichten

Herkunft:

Ableitung zu dem Verb renuntiare → la mit dem Präfix ab- → la[1]

Sinnverwandte Wörter:

[1] abnuere, contemnere, rentuntiare, renuere, repudiare

Beispiele:

[1] „Talibus nos sanctus Moyses geminae institutionis epulis saginavit, non solum discretionis gratiam atque virtutem praesenti eruditione verborum, sed etiam abrenuntiandi rationem et destinationem finemque propositi ante acta disputatione demonstrans,“ (Cassian. conl. 2,26,4)[2]
[1] „sed si distribuero, inquit, omnes facultates meas in cibos pauperum, id est etiamsi perfecte abrenuntiavero divitiis istis terrenis.“ (Cassian. conl. 3,7,9)[3]
[1] „perquam enim iniustum atque inpium est, si post abrenuntiatam mundi et omnium quae in eo sunt vanitatem pretiosissimae fratris dilectioni supellex vilissima quae superfuit praeferatur.“ (Cassian. conl. 16,6,1)[4]

Wortbildungen:

abrenuntiatio

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „abrenuntio“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 25.
[1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „abrenuntio
[1] Otto Prinz, Helmut Gneuss (Hgg.): Mittellateinisches Wörterbuch, Bände A–C, München 1967–1999 „abrenuntio

Quellen:

  1. Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „abrenuntio“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 25.
  2. Iohannes Cassianus: Opera. Herausgeber: Michael Petschenig (= Corpus Scriptorum Ecclesiasticorum Latinorum. Band 13). 1. Auflage. Pars II: Collationes XXIIII. Österreichische Akademie der Wissenschaften, Prag/Wien/Leipzig 1886 (Internet Archive)., Seite 65.
  3. Iohannes Cassianus: Opera. Herausgeber: Michael Petschenig (= Corpus Scriptorum Ecclesiasticorum Latinorum. Band 13). 1. Auflage. Pars II: Collationes XXIIII. Österreichische Akademie der Wissenschaften, Prag/Wien/Leipzig 1886 (Internet Archive)., Seite 78.
  4. Iohannes Cassianus: Opera. Herausgeber: Michael Petschenig (= Corpus Scriptorum Ecclesiasticorum Latinorum. Band 13). 1. Auflage. Pars II: Collationes XXIIII. Österreichische Akademie der Wissenschaften, Prag/Wien/Leipzig 1886 (Internet Archive)., Seite 442.