abnuere

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

abnuere (Latein)[Bearbeiten]

Verb[Bearbeiten]

Zeitform Person Wortform
Präsens 1. Person Singular abnuō
2. Person Singular abnuis
3. Person Singular abnuit
1. Person Plural abnuimus
2. Person Plural abnuitis
3. Person Plural abnuunt
Perfekt 1. Person Singular abnuī
Imperfekt 1. Person Singular abnuēbam
Futur 1. Person Singular abnuam
PPP
Konjunktiv Präsens 1. Person Singular abnuam
Imperativ Singular abnue
Plural abnuite
Alle weiteren Formen: Flexion:abnuere

Worttrennung:

ab·nu·e·re

Bedeutungen:

[1] intransitiv: mit dem Kopf schütteln, um seine Ablehnung auszudrücken; den Kopf schütteln, abwinken
[2] transitiv: ablehnen, bestreiten, verneinen

Herkunft:

Ableitung zu dem nicht als Simplex bezeugten Verb *nuere (siehe nutare → la) mit dem Präfix ab- → la[1]

Sinnverwandte Wörter:

[2] abdicere, negare

Gegenwörter:

[1] annuere

Beispiele:

[1] „ubi cenamus? inquam. atque illi abnuont.“ (Plaut. Cap. 481)[2]
[1] „quid si de vostro quippiam orem? abnuont.“ (Plaut. Truc. 6)[3]
[2] „abnuere, negitare adeo me natum suom.“ (Plaut. Merc. 50)[2]

Wortbildungen:

abnuitio

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1, 2] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „abnuo“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 22-23.
[1, 2] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „abnuo
[1, 2] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „abnuo“ Seite 9.

Quellen:

  1. P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „abnuo“ Seite 9.
  2. 2,0 2,1 Titus Maccius Plautus: Comoediae. recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. Nachdruck der 1. Auflage. Tomus I: Amphitruo, Asinaria, Aulularia, Bacchides, Captivi, Casina, Cistellaria, Curculio, Epidicus, Menaechmi, Mercator, Oxford 1936 (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis, Digitalisat).
  3. Titus Maccius Plautus: Comoediae. recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. Nachdruck der 1. Auflage. Tomus II: Miles Gloriosus, Mostellaria, Persa, Poenulus, Pseudolus, Rudens, Stichus, Trinummus, Truculentus, Vidularia, Fragmenta, Oxford 1936 (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis, Digitalisat).