ablutor
ablutor (Latein)[Bearbeiten]
Substantiv, m[Bearbeiten]
Kasus | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominativ | ablūtor | ablūtōrēs |
Genitiv | ablūtōris | ablūtōrum |
Dativ | ablūtōrī | ablūtōribus |
Akkusativ | ablūtōrem | ablūtōrēs |
Vokativ | ablūtor | ablūtōrēs |
Ablativ | ablūtōre | ablūtōribus |
Worttrennung:
- ab·lu·tor, Genitiv: ab·lu·to·ris
Bedeutungen:
- [1] spätlateinisch: Abspüler, Abwascher
Herkunft:
Beispiele:
- [1] „Grandis Ioannes super omnes semine natos; / Cuius difficile poterimus dicere laudes: / Ablutor carnis, domini praecursor apertus, / Ablutor Christi, prior ipse renatus ab illo, / Foederis ille novi primus veterisque supremus, / Proque via vera prior hostia caesus obivit.“ (Tert. carm. adv. Marc. 3,219–224)[2]
Übersetzungen[Bearbeiten]
- [1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998) : „ablutor“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 21.
- [1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 1. Band A – Amyzon, Teubner, Leipzig 1900, ISBN 3-322-00000-1 , „ablutor“ Spalte 110.
Quellen:
- ↑ Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998) : „ablutor“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 21.
- ↑ Quintus Septimus Florens Tertullianus: Opera. Pars II: Opera montanistica, Brepolis, Turnholt 1954 (Corpus Christanorum, Series Latina) , Seite 1440.