abligurritor

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

abligurritor (Latein)[Bearbeiten]

Substantiv, m[Bearbeiten]

Kasus Singular Plural
Nominativ abligurrītor abligurrītōrēs
Genitiv abligurrītōris abligurrītōrum
Dativ abligurrītōrī abligurrītōribus
Akkusativ abligurrītōrem abligurrītōrēs
Vokativ abligurrītor abligurrītōrēs
Ablativ abligurrītōre abligurrītōribus

Nebenformen:

abliguritor

Worttrennung:

ab·li·gur·ri·tor, Genitiv: ab·li·gur·ri·to·ris

Bedeutungen:

[1] spätlateinisch: Verprasser, Verschwender

Herkunft:

Ableitung zu dem Verb abligurrire → la mit dem Suffix -tor → la

Beispiele:

[1] „Nam multos pupillos invenies orbatos patre visibili et sunt blasphemi, abliguritores et quod in illa aetate creberrimum est, luxuriosi et hi a Domino prabantur alieni.“ (Cassiod. in psalm. 9,35)[1]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „abligurritor“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 20-21.
[1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 1. Band A – Amyzon, Teubner, Leipzig 1900, ISBN 3-322-00000-1, „abligurritor“ Spalte 106.
[1] Du Cange et al.; Léopold Favre (Herausgeber): Glossarium mediae et infimae latinitatis. Niort 1883-87: „abliguritor

Quellen:

  1. Magnus Aurelius Cassiodorus Senator: Opera. Pars II,1: Expositio psalmorum I–LXX, Brepolis, Turnhout 1958 (Corpus Christanorum, Series Latina, Band XCVII), Seite 110.