ablegare

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

ablegare (Latein)[Bearbeiten]

Verb[Bearbeiten]

Zeitform Person Wortform
Präsens 1. Person Singular ablēgō
2. Person Singular ablēgās
3. Person Singular ablēgat
1. Person Plural ablēgāmus
2. Person Plural ablēgātis
3. Person Plural ablēgant
Perfekt 1. Person Singular ablēgāvī
Imperfekt 1. Person Singular ablēgābam
Futur 1. Person Singular ablēgābō
PPP ablēgātus
Konjunktiv Präsens 1. Person Singular ablēgem
Imperativ Singular ablēgā
Plural ablēgāte
Alle weiteren Formen: Flexion:ablegare

Worttrennung:

ab·le·ga·re

Aussprache:

IPA: []
Hörbeispiele:

Bedeutungen:

[1] transitiv: wegsenden, wegschicken, entlassen

Herkunft:

Ableitung zu dem Verb legare → la mit dem Präfix ab- → la[1]

Beispiele:

[1] „ille autem postquam filium sensit suom / eandem illam amare et esse impedimento sibi, / hinc adulescentem peregre ablegavit pater;“ (Plaut. Cas. 60–62)[2]
[1] „quia Sceledrus dormit, hunc subcustodem suom / foras ablegavit, dum ab se huc transiret.“ (Plaut. Mil. 868–869)[3]
[1] „quo et pecus ab prato ablegandum et omne iumentum, etiam hominem.“ (Var. rust. 1,47)[4]

Wortbildungen:

ablegatio

Entlehnungen:

deutsch: Ablegat, ablegieren

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „ablego“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 20.
[1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „ablego
[1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „ablego“ Seite 8.
[1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 1. Band A – Amyzon, Teubner, Leipzig 1900, ISBN 3-322-00000-1, „ablego“ Spalte 105.

Quellen:

  1. P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „ablego“ Seite 8.
  2. Titus Maccius Plautus: Comoediae. recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. Nachdruck der 1. Auflage. Tomus I: Amphitruo, Asinaria, Aulularia, Bacchides, Captivi, Casina, Cistellaria, Curculio, Epidicus, Menaechmi, Mercator, Oxford 1936 (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis, Digitalisat).
  3. Titus Maccius Plautus: Comoediae. recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. Nachdruck der 1. Auflage. Tomus II: Miles Gloriosus, Mostellaria, Persa, Poenulus, Pseudolus, Rudens, Stichus, Trinummus, Truculentus, Vidularia, Fragmenta, Oxford 1936 (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis, Digitalisat).
  4. Marcus Terentius Varro; Georgius Goetz, Fritz Schöll (Herausgeber): Rerum rusticarum libri tres. 1. Auflage. B. G. Teubner, Leipzig 1912 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Internet Archive), Seite 55.