abiurator

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

abiurator (Latein)[Bearbeiten]

Substantiv, m[Bearbeiten]

Kasus Singular Plural
Nominativ abiūrātor abiūrātōrēs
Genitiv abiūrātōris abiūrātōrum
Dativ abiūrātōrī abiūrātōribus
Akkusativ abiūrātōrem abiūrātōrēs
Vokativ abiūrātor abiūrātōrēs
Ablativ abiūrātōre abiūrātōribus

Worttrennung:

ab·iu·ra·tor, Genitiv: ab·iu·ra·to·ris

Bedeutungen:

[1] spätlateinisch: Abschwörer

Herkunft:

Ableitung zu dem Verb abiurare → la mit dem Suffix -tor → la[1]

Beispiele:

[1] „Remove consuetudines abominanter inolitas: verbis ibi potius, non armis causa tractetur: non sit coniunctum negotium perdere cum perire: abiurator alieni furtum, non animam reddat: ne plus intentio civilis rapiat quam bella consumant: scuta in hostes erigant, non parentes.“ (Cassiod. var. 3,23,3)[2]
[1] „Non sum callidus abiurator: quod generaliter debeo, incoactus exolvo.“ (Cassiod. var. 11,3,7)[3]

Übersetzungen[Bearbeiten]

[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „abiurator“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 19.
[1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 1. Band A – Amyzon, Teubner, Leipzig 1900, ISBN 3-322-00000-1, „abiurator“ Spalte 102.

Quellen:

  1. Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „abiurator“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 19.
  2. Magnus Aurelius Cassiodorus Senator: Opera. Pars 1: Variarum libri XII, De anima, Brepolis, Turnhout 1973 (Corpus Christanorum, Series Latina, Band XCVI), Seite 114.
  3. Magnus Aurelius Cassiodorus Senator: Opera. Pars 1: Variarum libri XII, De anima, Brepolis, Turnhout 1973 (Corpus Christanorum, Series Latina, Band XCVI), Seite 429.